محاوره ای در هویت شخصی و جاودانگی
محاورهای در هویّت شخصی و جاودانگی (انتشاراتِ هَکِت، 1978) سالها است که در بسیاری از دانشگاههای انگلیسیزبان به عنوان یکی از متونِ نخستین درسِ فلسفه ـ برای مخاطبانی که قبلاً هرگز فلسفه نخواندهاند ـ تدریس میشود. کتاب، در قالب گفتوگویی بین سه شخصیتِ خیالی (که یکیشان در حال مرگ است)، به موضوع امکانِ بقاء بعد از مرگ میپردازد. کتاب را که تمام میکنیم، با بعضی از مهمترین مفاهیم مربوط به هویّت ـ از جمله نظرهای لاک و باتلـر و برخی از معاصران ـ آشنا هستیم. شاید بشود این کتاب را نسخهی امروزیِ محاورهی مشهور فایدون افلاطون دانست.
«محـاورهی عـالیِ پِری مبحثی را، بدون قربـانیکردن دقت و جـامعیت آکادمیک، دسترسپذیر میکند. فیلسوفانِ حرفهای احاطهی این اثر بر موضوعات و نیز عمق استـدلال را تحسین میکنند، و دانشجویـان درمییـابند که علاقه و تخیلشان را برمیانگیزد.»
دیوید روزنتال، دانشگاه شهر نیویورک
جان پِری (متولد 1943) استاد بازنشستهی دانشگاه استنفرد و صاحب مقالههای پژوهشی مهمی در هوّیتِ شخصی و در فلسفهی زبان، و نیز مؤلف چند متن آموزشی است.