آدام سیلورا، نویسنده ی جوان اما باتجربه که این روزها در آمریکا ستاره‌ای در حال اوج شناخته می‌شود، در نیویورک متولد شد. قبل از اینکه به نویسندگی روی بیاورد، کتاب‌فروش بود و بعد به شرکت در حال توسعه‌ای پیوست که برای جوان‌ها و نوجوان‌ها به شیوه‌ای نوین و خلاقانه کتاب نقد می‌کرد. پس از آن، شروع به نوشتن کرد و کتاب‌هایش، یکی پس از دیگری، جزئی جدانشدنی از فهرست پرفروش‌های نیویورک تایمز شدند و ده‌ها جایزه ی ریز و درشت را از آنِ این نویسنده ی جوان کردند.
«هر دو درنهایت می‌میرند» داستانی است الهام‌بخش، احساسات‌برانگیز، دلربا و خیره‌کننده که به ما یادآوری می‌کند بدون مرگ، زندگی و بدون غم، عشق و دوستی معنایی ندارد و می‌شود حتی در یک روز هم که شده زندگی و دنیایمان را عوض کنیم.
پنجم سپتامبر، کمی بعد از نیمه‌شب، از قاصد مرگ با متیو تورز و روفوس امتریو تماس گرفته می‌شود تا خبر بدی به آن‌ها داده شود: آن‌ دو قرار است امروز بمیرند. متیو و روفوس با هم کاملاً غریبه‌اند اما به دلایل مختلف و متفاوتی هر دویشان در روز آخر زندگی‌شان به دنبال پیدا کردن دوست جدیدی هستند و این شروعی است برای یک پایان پر از ماجراجویی و هیجان.

هیولای رنگ‌ها باز هم آشفته و نگران است. امروز، اولین روز مدرسه است و هیولای رنگ‌ها به مدرسه می‌رود… ولی هیولا اصلاً نمی‌داند مدرسه چه‌جور جایی است.

نگران نباش هیولا! بیا باهم به مدرسه برویم. کلی ماجرای جدید در انتظارت است و کلی دوست تازه پیدا می‌کنی.

امانوئل دونگالا (زاده‌ی سال 1941 در برازاویل جمهورى کنگو) در پسربچه‌ها هم از ستاره‌ها زاده مى‌شوند داستان «ماتاپاری»، نوجوان امروزىِ آفریقایى، را نقل می‌کند که از نگاه داناى کل ساده‌‌دل رمان، به خواننده اجازه مى‌دهد با نگاهى سرشار از طنز، با تاریخ معاصر یک کشور استعمارزده‌ی آفریقایی (و به‌‌تعبیرى همه‌ی کشورهاى جهان سوم‌) آشنا شود. منتقدان درباره‌اش نوشته‌اند: «یک رمان بزرگ آفریقایى: برانگیزاننده اما معتدل، گسترده ولى موجز، ناب، بدون یک کلمه اضافه... تاریخى انسانى از قاره‌اى پررمزوراز و دست‌‌نیافته». «براى من پدربزرگ در زمره‌ی چیزهایى بود که وجودشان بدیهى است، تغییرناپذیر و همیشگى، که وجودشان احتیاج به توضیح و توجیه ندارد. چطور بگویم‌؟ مى‌توانستم تصور کنم که یک ستاره در آسمان، سوخت هسته‌اى‌اش تمام شود وخاموش شود و بمیرد، محو شود؛ ولى کسى نمى‌تواند تصور کند که یک روز صبح از خواب بلند شود و ببیند که رود بزرگ ما، کنگو، سر جایش نیست؛ و پدربزرگ براى من مثل رود کنگو بود.»