این کتاب شامل نامه‌هایی است که سیمین دانشور و سیمین بهبهانی به منصور اوجی نوشته‌اند.

نامه‌هایی که مثل تمامی نامه‌های مشاهیر، صرفا جنبه شخصی و خصوصی ندارند و تاریخی را در خود حمل می‌کنند؛ تاریخ یک دوره را با تمام فرازونشیب‌هایش. با خواندن این نامه‌ها ضمن شناخت بهتر نویسندگان آن‌ها، تصویری به دست می‌آوریم از روزگاری که این نامه‌ها در آن نوشته شده‌اند.

در این نامه‌ها از احوال دیگر اصحاب ادبیات در آن روزگار مطلع می‌شویم و از اوضاع نشریات ادبی و همچنین از دیدگاه‌های نویسندگان نامه‌ها درباره آثار معاصران که این مورد اخیر البته در نامه‌های سیمین دانشور مشهودتر است.

بخشی از نامه‌ها نیز به بحث‌هایی خواندنی پیرامون ادبیات اختصاص دارند، ازجمله بحث‌هایی پیرامون شعر کلاسیک ایران، ادبیات غرب و مقایسه آن با ادبیات ایران و اینکه ادبیات معاصر به چه راهی رفته و می‌رود. از محتوای نامه‌ها چنین برمی‌آید که منصور اوجی به بیشتر نامه‌هایی که به هر دو سیمین می‌نوشته، شعری را هم ضمیمه می‌کرده و صحبت درباره شعرهای اوجی هم از جمله موضوعاتی است که در این نامه‌ها طرح شده، ضمن اینکه مقاله‌هایی از سیمین دانشور و سیمین بهبهانی درباره شعرهای اوجی هم بخشی از این کتاب است؛ اما اولین نامه کتاب، نامه‌ای کوتاه است از جلال آل‌احمد به منصور اوجی که آل‌احمد در آن اشاره‌ای کرده است به مقاله‌ای که درباره صمد بهرنگی نوشته بوده است و به دلیل اهمیت این اشاره، اوجی این نامه را در آغاز کتاب آورده است و در پایان کتاب هم شعرهایی آمده که اوجی در اندوه یاد جلال آل‌احمد، سیمین دانشور و سیمین بهبهانی سروده است.

کتاب «یکصد و ده نامه از دو سیمین» مقدمه‌ای از منصور اوجی دارد که در بخشی از آن به سابقه آشنایی و نامه‌نگاری‌های او با دو سیمین، خاطراتی از آن‌ها و ویژگی‌های نامه‌های هرکدام‌شان اشاره شده است؛ بیشتر نامه‌های این کتاب در دهه ٦٠ نوشته شده‌اند.

منصور اوجی متولد ۱۳۱۶ در شیراز، از شاعران معاصر ایران است که هم اکنون در زادگاهش زندگی می‌کند؛ او در رشته فلسفه از دانشگاه تهران موفق به کسب مدرک لیسانس شد و پس از آن در رشته علوم تربیتی از دانشسرای عالی تهران مدرک فوق لیسانسش را کسب کرد؛ این در حالیست که اوجی پس از آنکه به زادگاهش بازگشت بار دیگر به دانشگاه شیراز رفت و مدرک لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی را هم گرفت.

عزیز من!
خوشبختی نامه یی نیست که یک روز،نامه رسانی،زنگ در خانه ات را بزند و آن را به دستهای منتظر تو بسپارد .خوشبختی،ساختن عروسک کوچکی ست از یک تکه خمیر نرم شکل پذیر…به همین سادگی،به خدا به همین سادگی؛اما باید یادت باشد که جنس این خمیر باید از عشق و ایمان باشد و نه هیچ چیز دیگر…
خوشبختی را در چنان هاله یی از رمز و راز،لوزام و شرایط،اصول و قوانین پیچیده ی ادراک ناپذیر فرو نبریم که خود نیز درمانده در شناختش شویم…
خوشبختی،همین عطر محو و مختصر تفاهم است که در سرای تو پیچیده است…

كتاب جغرافياي عمومي ژاپن اثري است از نيپون كيوكاي به ترجمه ي نرگس حاجي آبادي/ مهران محبوبي و چاپ انتشارات پارس كتاب.

كتاب حاضر به مطالعه ي جغرافياي عمومي ژاپن كه شامل بررسي موقعيت جغرافيايي، كوه ها، جلگه ها و رودخانه ها، سواحل و جريان ها دريايي، اقليم و آب و هوا و توليدات و فراورده هاي زراعي ژاپن مي شود، مي پردازد. سه مقاله تحقيقاتي و تخصصي نيز درباب جغرافياي طبيعي ژاپن ضميمه كتاب شده اند و خصوصيات طبيعت فيزيكي ژاپن و ابعاد منطقه اي و فصلي آن را ارائه و ترسيم مي كنند.

ژاپن كشور جنگل ها است. در حال حاضر، در حدود 25 ميليون هكتار يا 70 درصد كل مساحت كشور هنوز پوشيده از جنگل است. در اعصار اوليه درصد زمين هاي پوشيده از درخت چه بسا بيش از كل مساحت اين سرزمين بوده است. دليل اين پوشش جنگلي فراگير اين است كه كشور در منطقه اي بسيار پر باران واقع شده است. به علاوه، احياي پوشش جنگلي كه به هر دليل نابود شده است بسيار سريع است و اين نيز خود باز به سبب ميزان فراوان بارندگي است.