پرندهٔ من نخستین رمان فریبا وفی بود و در سال ۱۳۸۱ منتشر شد که بسیار مورد استقبال منتقدین قرار گرفت. این کتاب برنده جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱، جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه دومین دوره جایزه ادبی یلدا شده است و از سوی بنیاد جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان مورد تقدیر واقع گشته است.

پرنده‌ی من داستان زنی با دو بچه کوچک است که بعد از مدت‌ها دربد‌‌ری صاحب خانه‌ای پنجاه متری می‌شود و از این بابت خوشحال است اما خوشحالی‌اش زیاد طول نمی‌کشد. شوهرش امیر می‌خواهد خانه را بفروشد و به کانادا مهاجرت کند. زن نمی‌خواهد جایی برود. تازه دارد با نگاه به گذشته و تجزیه تحلیل آن جایگاه خودش را در زندگی پیدا می‌کند. در واکاوی گذشته ما نکته‌های ظریف و تازه‌ای از زندگی یک زن ایرانی درمی‌یابیم و همراه با رنج‌ها و شادی‌های او با بغرنجی موقعیت کنونی‌ روبرو می‌شویم. همزمان با رفت و برگشت بین زمان حال و گذشته به محل زندگی‌اش نیز سر می‌کشیم و به مفهوم ماندن و رفتن فکر می‌کنیم. در این تامل و و درون‌نگری است که راوی متوجه می‌شود هر کس برای خودش پرنده‌ای دارد و از خودش سوال می‌کند آیا او هم پرنده‌ای دارد؟

بخشی از کتاب:

این جا چین کمونیست است. من کشور چین را ندیده‌ام ولی فکر می‌کنم باید جایی مثل محلة ما باشد. نه در واقع محلة ما مثل چین است. پر از آدم. می‌گویند در خیابان‌های چین هیچ حیوانی دیده نمی‌شود. هر جا نگاه کنی فقط آدم می‌بینی. با این حساب محلة ما کمی بهتر از چین است. چون یک گربة هرزه داریم که روی هرة ایوان می‌نشیند و همسایه‌ طبقه سوم هم از قرار طوطی نگه می‌دارد. یک مغازة پرنده‌فروشی هم سر خیابان داریم.

به این خانه که آمدیم تصمیم گرفتم این جا را دوست داشته باشم. بدون این تصمیم، ممکن بود دوست داشتن هیچ‌وقت به سراغم نیاید. سروصدا زیاد بود و روز اول انگار برای آشناتر شدن ما با محیط،‌ آقای هاشمی دختر چهارده‌ساله‌اش را زیر شلاق گرفت و فحش‌هایی که معجونی از چند زبان بود، مثل سنگریزه‌هایی توی حیاط خلوت ما ریخت.

دوربین‌های مداربسته، بازرسی‌های امنیتی شدیدتر در فرودگاه‌ها، انواع دزدگیرهای پیشرفته؛ هر جا را نگاه می‌کنیم نمودی از ترس را در جامعه می‌بینیم. و اخبار هم هر روز با گزارش‌هایی از تهدیدهای مختلف، از خطرات هر روزهٔ زندگی شهری گرفته تا تهدید جنگ و تروریسم، باعث می‌شود احساس کنیم هر لحظه ممکن است فاجعه‌ای بر سرمان نازل شود.

ترس احساس قدرتمندی است. می‌تواند زندگی ما را نجات دهد. اما می‌تواند آزادی‌مان را هم از ما بگیرد و آن عنصر حیاتی پیونددهندهٔ جامعه یعنی «اعتماد» را از بین ببرد. 

لارس اسوندسن در کتاب «فلسفهٔ ترس» می‌کوشد ابعاد مختلف این احساس نیرومند را بکاود و نشان دهد که ترس چیست، چرا و چگونه در هر گوشه از زندگی مدرن رخنه کرده است، و مهم‌تر اینکه چه استفاده‌های سیاسی از آن می‌شود.

اسوندسن با نگاهی به علوم، سیاست، جامعه‌شناسی و ادبیات به وارسی ماهیت ترس می‌پردازد. از عوامل زیستی و عصب‌شناختی گرفته تا پرسش از اینکه چطور ترس ما را وامی‌دارد در تلاش برای کاهش خطر دست به اقداماتی غیرمنطقی بزنیم. 

اسوندسن سپس وارد عرصهٔ سیاست و جامعه می‌شود و نقش ترس را در فلسفهٔ ماکیاولی و هابز بررسی‌ می‌کند، به ظهور «جامعهٔ خطرخیز» می‌پردازد و اینکه چطور ترس اعتماد اجتماعی را تضعیف می‌کند. 

او در نهایت این پرسش را مطرح می‌کند که آیا راهی برای رهایی از ترس وجود دارد؟ آیا ما می‌توانیم این جو ترسی را که امروزه ما را احاطه کرده است بشکنیم؟

اسوندسن در «فلسفهٔ ترس» با پرتو افکندن بر ریشه‌های ترس‌های موهوم و واقعی‌مان به ما کمک می‌کند با ترس‌هایمان مواجه شویم و سعی می‌کند با استدلال‌هایش ما را قانع کند که باید فرهنگ امید و اعتماد را جایگزین نگاه ترس خوردهٔ کنونی جامعه کنیم.

بسیاری از کسب‌و‌کارهای نوپا رشد خود را با رویکرد “ابتدا مخاطب” شروع کردند. جو پولیزی به شما یاد می‌دهد چطور با کمک مدل شش مرحله‌ای “کارخانه‌ی محتوا”، ابتدا مخاطب جمع کنید و سپس محصول بسازید و سرانجام امپراتوری خودتان را راه بیندازید.

فهرست مطالب:

درباره‌ی نویسنده
در ستایش کتاب
پیشگفتار مترجم
پیشگفتار
مقدمه
بخش یک: شروع سفر
فصل اول: شروع با در نظر داشتن پایان
فصل دوم: فرصت کارخانه‌ی محتوا

بخش دو: نقطه‌ی مطلوب
فصل سوم: دانش یا مهارت + اشتیاق
فصل چهارم: افزودن مخاطب به نقطه‌ی مطلوب‌تان

بخش سه: جهت‌گیری محتوا
فصل پنجم: درک قدرت «جهت‌گیری»
فصل ششم: کشف مأموریت محتوای‌تان
فصل هفتم: راه‌هایی برای کشف جهت‌گیری محتوای‌تان

بخش چهار: ایجاد پایگاه
فصل هشتم: انتخاب بستر محتوایی
فصل نهم: ایده‌پردازی محتوا
فصل دهم: تقویم محتوا
فصل یازدهم: تیم تولید محتوا
فصل دوازدهم: مدل انتشار مشارکتی
فصل سیزدهم: برنامه‌ریزی برای هدف‌گذاری مجدد

بخش پنج: جمع کردن مخاطب
فصل چهاردهم: معیاری که مدل را به پیش می‌برند
فصل پانزدهم: محتوا تولید کنید تا پیدا شوید
فصل شانزدهم: دزدیدن مخاطب
فصل هفدهم: یکپارچه‌سازی رسانه‌‌های اجتماعی

بخش شش: متنوع‌سازی
فصل هجدهم: مدل سه و سه
فصل نوزدهم: گسترش کار
فصل بیستم: خرید دارایی‌های محتوایی

بخش هفت: درآمدزایی
فصل بیست‌ویکم: انتظار برای درآمد
فصل بیست‌ودوم: ایجاد مدل درآمدی

بخش هشت: در ادامه چه باید کرد؟
فصل بیست‌وسوم: کنار هم قرار دادن همه‌چیز
فصل بیست‌وچهارم: به جنبش بپیوندید

جستاری در باب وطن‌پرستی و ملی‌گرایی

For love of country: an essay on patriotism and nationalism

مائوریتسیو ویرولی

مائوریتسیو ویرولی، متولد 1972 در ایتالیا، مقاله‌نویس و استاد برجستۀ علوم سیاسی در دانشگاه پرینستون، و استاد ارتباطات سیاسی دانشگاه لوگانو، واقع در سوئیس، است. او مدرک فلسفه‌اش را از دانشگاه بولونیا و دکترای علوم سیاسی و اجتماعی خود را از دانشگاه اروپایی فلورانس دریافت کرده است.
نظریۀ سیاسی، تاریخ اندیشۀ سیاسی و جمهوری‌گرایی کلاسیک از حوزره‌های اصلی پژوهش‌های او هستند و تاکنون کتاب‌ها و مقالات بسیاری دربارۀ رابطۀ دین و سیاست، میهن پرستی، مشروطیت، ارتباطات سیاسی ، شهروندی و آموزش مدنی منتشر کرده است. او همچنین در آثار خود به بررسی آرای اندیشمندانی چون نیکولو ماکیاولی و ژان ژاک روسو پرداخته است.
از میان آثار این اندیشمند و نظریه‌پرداز ایتالیایی می‌توان به چگونه ماکیاولی بخوانیم و چگونه یک رهبر انتخاب کنیم و ایدۀ جمهوری اشاره کرد. از این نویسنده در نشر بیدگل کتاب برای عشق به میهن  با ترجمۀ مهدی نصراله‌زاده منتشر شده است.

مهدی نصراله‌زاده

مهدی نصراله‌زاده در سال ۱۳۵۴ در تهران متولد شد. او کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه هنر تهران اخذ کرده است. او علاوه بر سابقۀ تدریس در دانشگاه، تاکنون کتاب‌های متعددی در حوزۀ تئاتر، سینما، هنر و رشته‌های دیگر علوم انسانی ترجمه کرده است. کتاب تاریخ‌های تئاتر به ترجمۀ نصراله‌زاده کاندید کتاب سال 1395 شد. ازجمله آثار دیگر او می‌توان به ذهن و بازار، سینه‌فیلیا و تاریخ، راه‍ب‍رده‍ای‌ ن‍م‍ای‍ش‍ن‍ام‍ه‌‌ن‍وی‍س‍ی‌ ج‍دی‍د، جهان چگونه مدرن شد؟ و... اشاره کرد.

|      برای عشق به میهن جستاری است بلند در ستایش وطن‌پرستی جمهوری‌خواهانه. نویسندۀ کتاب، مائوریتسیو ویرولی، که خود از اساتید بنام علم سیاست در دانشگاه‌های آمریکاست، با تمرکز بر زبانِ این نوع وطن‌پرستی و بررسی تطور تاریخی آن در کشورها و نزد اندیشمندان مختلف، ملی‌گرایی و وطن‌پرستی را، به‌عنوان دو قدرتمندترین نیرویی که به تاریخ جهانی شکل بخشیده‌اند، از هم متمایز می‌سازد. دفاع نویسنده از وطن‌پرستی جمهوری‌خواهانه دفاع از یک زبان و سنت خاص است، زبان و سنتی که از گذشته تا امروز خودش را بیش از همه به آرمان آزادی و خیر مشترکِ مردمان و نهادهای سیاسی و فضایل اخلاقی پشتیبانِ آن، که همگی در قالب «جمهوری» تجسم یافته، متعهد می‌داند؛ این در حالی است که زبان ملی‌گرایی در اصل خیلی دیرتر در اروپا برای دفاع از خلوص معنوی و همگونی فرهنگی، زبانی و قومیِ ملل ساخته شد، همگونی و خلوصی که تحقق آن به نظام سیاسی جمهوری بسته نبوده، چه بسا از طرقی غیر از جمهوری دستیاب‌تر هم باشد.

|      در این کتاب، عشق به میهن، یا حبّ وطن، مرادف است با عشق به آزادی و کرامت انسانی در برابر آن روحیۀ ملی‌گرایانه‌ای که دوستدار افتخار، عظمت، برتری‌طلبی و کشورگشایی است و مستعد استقرار و تحکیم خودکامگی در جلوه‌های مختلف آن. در جهانی که بین گرایش‌های قطبیِ جهان‌شهرگرایی و بومی‌گرایی دوشقه شده، دفاع سیاسی-اخلاقی از وطن‌پرستیِ جمهوری‌خواهانه دفاعی خاص از ارزش‌هایی عام و جهان‌شمول بوده و، بدین عنوان، شایستۀ اعتنا و احترام است.