«داماهی» یک گروه ایرانی است که در سال 1393 توسط دارا دارایی (نوازنده‌ی باس و سرپرست گروه)، حمزه یگانه (نوازنده‌ی کیبورد و بنجو)، ابراهیم علوی (نوازنده‌ی گیتار و عود)، رضا کولغانی (خواننده) و شایان فتحی (نوازنده‌ی درامز و پرکاشن) تشکیل شد. این گروه با هدف تولید موسیقی با رویکردی آزادانه در تلفیق اِلمان‌های موسیقی محلی ایران (به‌ویژه موسیقی سواحل جنوب ایران)، جَز، رگه، فلامنکو، آفرو، لاتین، فانک، موسیقی هند و … به ساخت و تولید اولین آلبوم خود اقدام نمود و این آلبوم را در شهریور 1394 روانه‌ی بازار نمود.

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:
« چگونه ایده های خوب را بدزدیم» راهنمایی الهام بخش در زمینه خلاقیت است، برای آنان که می خواهند بخش هنری وجود خود را کشف کنند و یک زندگی خلاقانه برای خود بسازند. شما مثل یک هنرمند چطور باید به دنیا نگاه کنید؟ اول ببینید چیزی که سر راهتان قرار گرفته، ارزش دزدیدن دارد یا نه، بعد بروید سراغ چیز بعدی. در مورد هر چیزی همین کار را بکنید.
و آخر از همه، حواست باشد؛ وام و قرض مگیر و صابون یک زندگی خسته کننده را به تنت بزن تا وقت این را داشته باشی که در کار هنری ات دست به جنون بزنی، که در کار خلاقانه و تخیلت بزنی به سیم آخر.

دکتری جوان پس از رهایی از اردوگاه های مرگ، باخبر شد که بسیاری از عزیزانش از جمله همسر باردارش را از دست داده، و در سپتامبر 1945 به دوستانش نوشت: «بی اندازه خسته ام، بی اندازه تنها و غمگینم.» اما او با نیرویی حیرت انگیز، باز به زندگی روی آورد و تسلیم افسردگی و پوچی نشد. او تا 52 سال بعد به زندگی فعال خود ادامه داد و به چهره ای پرآوازه در دنیای روان پزشکی و معنادرمانی بدل شد. دکتر ویکتور فرانکل از 1970 تا 1997 بیست و نه دکترای افتخاری و ده ها جایزه علمی معتبر دریافت کرد. «آری به زندگی» یکی دیگر از شاهکارهای اوست که متن اصلی آن سال های دراز در دسترس نبود و برای اولین بار به زبان انگلیسی در سال 2020 منتشر شد.

کتاب «مفهوم تعزیه از نگاه بهرام بیضایی» (مطالعه تطبیقی مفهوم تعزیه از نگاه بهرام بیضایی و سفرنامه‌های غربی) نوشته‌ی «شمیم شهلا» توسط انتشارات روشنگران و مطالعات زنان منتشر شد، نویسنده این کتاب درباره کتاب می گوید: مفهوم تعزیه از نگاه بهرام بیضایی حکایت هنر تعزیه از سالیان دور تا به امروز است. حکایت روزگار اوج و پختگی این هنر در دوران قاجار و فراموش شدن آن در دوران‌ها و روزگاران بعد است.

به گزارش عصرایران؛ بهرام بیضایی که می‌توان او را استاد مسلم نمایش و تئاتر دانست در کتاب نمایش در ایران به طور مفصل راجع به تعزیه توضیح و شرح داده است. از طرفی حضور سفرنامه نویسان و افراد مشهور خارجی در دوران‌های مختلف تاریخی در ایران به خصوص در دوران قاجار و ماه محرم و صفر و دیدن نمایش تعزیه با تمام اتفاقات، جزییات و شرح این نمایش به طور مفصل در سفرنامه‌ها و کتب خارجی باعث شده این دو نگاه در کنار همدیگر مورد مقایسه و تطبیق قرار بگیرد.

استاد مسلم نمایش، بهرام بیضایی به عنوان یک ایرانی و پژوهشگر و یک گارگردان، تعزیه را از نگاه و زاویه‌ی دید خود معرفی کرده است و همیشه از وجود عناصر تعزیه در تمام آثار خود بهره برده است. افراد غیر ایرانی و غیر مسلمان بنا بر موقعیت و شرایط درروزگار اوج تعزیه به عنوان یک جهانگرد، سیاح به ایران می‌آمدند تا شاهد اجرای این هنر باشند.

هر آنچه که این دو نگاه، این دو دیدگاه به فراخور فرهنگ، محیط جغرافیایی، آداب و رسوم، نوع پرورش و تربیت راجع به تعزیه گفته و نوشته‌اند می‌تواند ظرفیت و پتانسیل تطبیق، مقایسه و بررسی را داشته باشد. از این رو کتاب مفهوم تعزیه از نگاه بهرام بیضایی سعی دارد با نگاهی تطبیقی به بررسی این دو دیدگاه و زاویه‌ی دید بپردازد و نگارنده نتایجی را که بر اساس این پژوهش بدست می‌آورد را با خواننده‌ی کتاب در میان بگذارد.