والتر بنیامین

این کتاب، که از دو بخش تشکیل شده است، مجموعه‌ای از مفاهیم اصلی بنیامین نظیر «تمثیل»، «هاله»، «تاریخ» و «سنت» و غیره را مطرح می‌کند و می‌کوشد برخورد مفهومی بنیامین با پدیده‌هایی چون باروک را با ژست‌های مشابه کسانی چون تی. اس. الیوت و اف. آر. لیویس و غیره محک بزند. ایگلتون، در بخش اول، از منظر لکان و دریدا وجوهی از کار بنیامین را که پیش از این تا حدودی مغفول و مبهم مانده بودند برجسته می‌کند و از این منظر خاص بر آن‌ها نور می‌تاباند. این کار تلاشی است برای این‌که بنیامین را که کم‌و‌بیش به چهره‌ی مطلوب مطالعات فرهنگی بدل شده است از پیوستار تاریخ نقد ادبی بیرون بکشد. در بخش دوم، او مفاهیم بنیامین را به‌شکلی خلاقانه در پس‌زمینه‌ی نظریات و نزاع‌های موجود در حوزه‌ی نقد ادبی قرار می‌دهد و می‌کوشد از مجموع این مباحث طرحی کلی از نقدی انقلابی به دست دهد. ایگلتون می‌نویسد: «این کتاب را... نوشته‌ام تا درعین‌حال دست ما پیش از معاندان به بنیامین برسد.»