آیا کتاب را خوانده‌اید؟
آیا کتاب را خوانده‌اید؟
می‌خواهم بخوانم
می‌خواهم بخوانم
در حال خواندن
در حال خواندن
خواندم
خواندم
می‌خواهم بخوانم می‌خواهم بخوانم
در حال خواندن در حال خواندن
خواندم خواندم
آیا کتاب را دوست داشتید؟
آیا کتاب را دوست داشتید؟
دوست داشتم
دوست داشتم
دوست نداشتم
دوست نداشتم
دوست داشتم دوست داشتم
دوست نداشتم دوست نداشتم
می‌خواهم بخوانم 0
در حال خواندن 0
خواندم 0
دوست داشتم 4
دوست نداشتم 0

خرده نسیان

امتیاز محصول:
(3 نفر امتیاز داده‌اند)
دسته بندی:
نمایش
ویژگی‌های محصول:
کد کالا:
275052
شابک:
9786226401081
نویسنده:
انتشارات:
موضوع:
نمایشنامه
زبان:
فارسی
سال انتشار:
1398
جلد:
شمیز
قطع:
رقعی
تعداد صفحه:
160
شماره چاپ:
1
طول:
21
عرض:
14.8
وزن:
192 گرم
برخی صفحات:
قیمت محصول:
1,224,000 ریال
1,440,000 ریال
افزودن به سبد خرید
افزودن
درباره خرده نسیان :

بهمن فرسی

|     بهمن فرسی در سال 1312 در تبریز متولد شد. او پس از رها کردن تحصیل و تجربۀ مشاغل مختلف به استخدام دولت درآمد. فرسی داستان‌نویسی را در کنار نمایشنامه و نقد در همان دوران جوانی آغاز کرد و به آن‌ها پرداخت. نمایشنامه‌های او گلدان (1340)، چوب زیر بغل (1341)، پله‌های یک نردبان (1348)، صدای شکستن (1348)، بهار و عروسک (1344)، سبز در سبز (1344)، موش (1342)، آرامسایشگاه (1356)، سقوط آزاد (1991)، هشت بعلاوۀ یک (1340-1356)، و هویت: مستعار (2005) را شامل می‌شود. فرسی علاوه بر نمایشنامه، رمان شب یک، شب دو (1353) و چندین مجموعه داستان کوتاه را در حد فاصل سالهای 1343 تا 1386 منتشر کرده است. او از سال 1356 در لندن زندگی می‌کند و همچنان به فعالیت‌های خود در زمینۀ ادبیات، نمایشنامه‌نویسی، و تئاتر ادامه می‌دهد.

او اولین مجموعه داستان خود را در سال ۱۳۳۹ به چاپ رساند اما قبل از آن در نشریات مختلفی قلم‌فرسایی کرد که از آن جمله‌اند: ایران آباد، نگین، آشنا، چلنگر، اندیشه و هنر و در روزنامه‌هایی مثل: آژنگ و کیهان داستان‌هایی از او منتشر شد.

بهمن فرسی از همشاگردی‌های دکتر جمشید لایق از هنرمندان تئاتر، تلویزیون و سینما بود که با تئاتر سعدی همکاری می‌کرد و پیشنهاد تشکیل یک گروه تئاتری با علی نصیریان، فریدون فرخزاد، مهدی فتحی و چند تن دیگر را داد که خود فرسی مسئول انجمن هنری و این گروه کوچک تا پایان دورهۀ دبیرستان بود.

 


|     خرده نسیان ، برای سلیقه‌های این‌گونه و آن‌گونه، می‌توان گفت، که عنوانی‌ست اندکی دورتاب  و چیستان‌وار. کدام خرده؟ کدام نسیان؟ واژۀ خرده به تنهایی شناخته و معلوم است. یک پیوند دیرین دارد با یک کتاب آئینی، و قرن‌ها  بست و پیوست دارد با شرح و شاخ زبانِ همگان از دیرباز تا اکنون. نسیان نیز همان است که عاقلان دانند. و با کس نگویند. و نشسته‌اند رو در رو. با من با تو. تافته بافتۀ سخن فرسی همواره این‌گونه بوده است: دشوار اما چسبنده. شیفتگان هنر های نمایشی در خرده نسیان با چندگونه تابش بدیع هنرهای صحنه و پرده درگیر می‌شوند. بدعت و ابداع، ساده‌تر بگوییم : دیگرگونه‌گی، ریاضتی‌ست که دل و جان سخن نویسنده بی‌آن وزیدن نمی‌تواند. استحالۀ داستان به بازی یک حرکت از حرکاتی‌ست که در این میدانک خیال تجربه می‌شود. حرکتی که برای ورزندگان صحنه و پرده یک نیاز و ضرورت است. خرده نسیان باز هم، مانند همیشه، از تنفسی « دیگر» در گامی دیگر می‌گوید.