مولودی (نمایش منظوم)

مولودی در سطح ظاهر، کم‌و‌بیش داستانی است جنایی: مرگی مشکوک بر عرشه‌ی کشتی اقیانوس‌پیما، و توهّم قهرمان داستان که همسرش را از عرشه به کام غرقاب هُل داده است. اما در نگاهی ژرف‌تر، چنان‌که از شاعر و نویسنده‌ای چون الیوت انتظار می‌رود، معنا و تعبیری ژرف‌تر به دست می‌آید: جست‌و‌جوی رستگاری قهرمانش، سالکی در پیِ سلوک. نمایش، سیر تحول او از احساس گناه به ندامت، اضطراب، قبول گناه، پذیرفتن تقاص، پاک شدن از بار گذشته، کشف و سرانجام پذیرش تقدیر ــ مرحله‌های پی‌در‌پی این سلوک ــ را می‌نمایاند.

نمایش مولودی، با مضمون امروزی‌اش، برداشت عارفانه‌ی الیوت است از سرگشتگی انسان معاصر در بافت اسطوره‌های یونانی و باور مسیحی که در قالب شعر شکوفا می‌شود.