شعر و اندیشه

شعر مهـم‌ترین عنصـر هنـری و رسانه‌ی فرهنگـی در فضای فرهنگی ایرانی بوده و دیرزمانی شاعران در مرکزی‌ترین جایگاه فرهنگ ایرانی قرار داشته‌اند. شورمندی و دلبستگی نویسنده‌ی این کتاب برای نگرش شاعرانه و زبان آن نیز، که چه بسا از «طبع قومی» ایرانیش برمی‌خیزد، در طول بیست و اندی سال گذشته شعر را یکی از مشغله‌های اندیشه‌ی وی ساخته و حاصل آن مقاله‌های این مجموعه است، که درباره‌ی شعر و هنر و ماهیتشان و ربطشان با اندیشه‌اند. در ویرایش دوم این کتاب، هفت مقاله‌ی تازه بدان افزوده شده و مقاله‌های پیشین نیز پیراسته‌تر شده‌اند. در ویرایش تازه [سوم] از این کتاب متن مقاله‌ها همان است که بود. اما در نقطه‌گذاری و پاراگراف‌بندی آن بازنگری کرده‌ام. همچنین برخی جمله‌های دراز و گنگ در متنِ پیشین را تا جای ممکن کوتاه و روشن و دو ـ سه جمله‌ی نارسا را حذف کرده‌ام. گهگاه برخی واژه‌های تازه را جانشین واژه‌های پیشین کرده‌ام. همه‌ی مقاله‌ها، گرچه به ادبیات می‌پردازند بیش‌تر وجهی فلسفی دارند و به ادبیات و هنر از دیدگاه ربط آن با ذات انسان و تاریخ و جامعه و فرهنگ می‌نگرند.