دو نیمه ی من

کتاب از تمایلات ابتدایی تا شناخت ابعاد روان شناختی و اجتماعی زن ـ انسان را بررسی می کند. هر داستان به نوبه ی خود بر تاریخچه ی وابستگی زنان به قوانین مردانه و دشواری های بازدارنده ی آن ها برای دفاع از خود می پردازد تا جایی که سرنوشت ساز خود باشند.
راویان هر داستان بر موقعیت خالی از امتیاز زن در یک جامعه ی مردسالار، و توانایی فردی و شخصی زنانی که می کوشند وضعیت موجود را تغییر دهند شهادت می دهند و هریک سرنوشتی نمادین برای اسطوره شکنی ارزش های مردانه ارائه می کنند.
داستان ها در اواخر قرن بیستم نوشته شده اند یعنی دورانی که زنان نویسنده ی آمریکای لاتین جایگاه برحق خود را در عرصه ی ادبیات به تدریج به دست می آورند و جای مردان را که تاکنون از زبان زنان شهادت داده بودند می گیرند.

«این کار زنان است که نه تنها این دنیای ناشناخته را، که خود نماینده ی آن هستند، کشف کنند بلکه حال نوبت آن هاست که در حد توانایی خویش در مقام شاهد سخن بگویند. اگر زنان در این راه پیروز شوند. ادبیات جهان به غنایی والا دست خواهد یافت.»
ویکتوریا اوکامپو