شیهه ای در هیچ

بخشی از کتاب:

زیبایی چلیده شده، رشته های کهنه ی تحجر و زیستن در جهان جعلی، از مهم ترین دست مایه های پیربال در خلق رُمان شیهه ای در هیچ است. پیربال در این اثر، جـهان دردمند هنـرمند مشرق زمـین را ـ هنگامی که بی سرزمین مانده است ـ در لایه های زیرین زندگی ذهنی مردی که حتا معشوقه اش هم خیالی است، نقش می زند. ساختار روایت و فوکوسی که بر پس زمینه های ذهنی راوی ـ زندگی پایمال شده اش درحلبچه ـ زده می شود، سوای آن جایی که راوی حضوری فعال دارد و معیارهای اخلاقی به خواننده می دهد، رُمانی چندوجهی ـ درست هم چون خالقش ـ تصویر کرده است و آشکارا به ما کُد می دهد که با چه رمان مهمی در زیر مجموعه ی آثار سایکولوژیک روبه رو هستیم. رُمانی که با وجود تأکید چندباره ی نویسنده بر زادگاهش، تکثیری بی مرز می گیرد و به اندازه ی تمام هنرمندان بی سرزمین، سنتز می کند.