نفرین سرخ

درباره کتاب:

روزنامه دنیای اقتصاد (محمد غلامی پور): رمان نفرین سرخ نوشته مینا یکتا یکی از کتاب هایی است که چندی پیش وارد بازار شد و مورد استقبال رمان خوانان قرار گرفت و به چاپ دوم رسید. این کتاب در 5 فصل نوشته شده است و در پنج مقطع زمانی پیش از تولد، تولد، 7 سالگی، 14 سالگی، 21 سالگی و 28 سالگی از شخصیت اصلی داستان را در بر می گیرد. به بهانه انتشار این کتاب با مینا یکتا نویسنده این رمان به گفت وگو نشستیم.

رمان نفرین سرخ با وجود ماجراهای زیادی که در کتاب اتفاق می افتد در انتها انسان را سرشار از حس تلاش و باور معرفی می کند. آیا برای القای این حس عمدی داشتید؟

داستان درباره دختری است که طرد شده و آرزویش پذیرفته شدن توسط افراد جامعه اش است و دردناک تر از همه اینکه حتی پدرش هم او را شوم و نفرین شده می داند. قیم دختر زنی جوان و تحصیلکرده است و دختر یک حکیم محلی بوده و به خاطر رویای پدرش چندسالی را در شهر درس خوانده است. او تصمیم می گیرد برای آنکه پریگل (شخصیت اصلی) بتواند با مشکلاتش کنار بیاید و آن ها را بپذیرد افق دیدش را گسترده کند و او را برای رسیدن به هرچه می خواهد قوی سازد. برای همین از او می خواهد یک کلمه را پیدا کند که به تمام کلمات دیگر معنا می بخشد به کلماتی مثل عشق، ایمان، آرزو و...

این کلمات آموختنی هستند؟

احتمالا زندگی به خیلی از خواننده های شما این کلمه را آموخته است. همان طور که پریگل این کلمه را از پس زندگی پر فراز و نشیبش پیدا کرد. فقط گاهی ارزش این کلمه را فراموش می کنیم و قصد من تنها یادآوری ارزش عمیق این واژه بود.

چیز جالبی که در کتاب شما نظر من را جلب کرد گذر فصول در هر بخش بود.

دلیل خاصی داشتم. در کتاب فصل اول بهار است و بعد تابستان، پاییز و زمستان و در نهایت به بهار بر می گردیم. این چرخه واقعی زندگی است. البته هر فصل زیبایی های خاص خودش را دارد و تلاش کردم آن ها را در داستانم منعکس کنم تا خواننده ها از فخر فروشی طبیعت لذت ببرند.

چرا در فصل چهارم در قسمتی نوشته اید که هرگز بعد از پاییز، بهار نمی آید.

اگر پاییز را نشانه سختی و برهنگی برای درختان در نظر بگیریم می بینیم که با وجود التماس آنها با دست های برهنه، بازهم خداوند به آنها شاخ و برگ سبز نمی دهد زمستان را برایشان می فرستد اما درختان هرگز تسلیم نمی شوند و به محبت خدا ایمان دارند. ایمان دارند که خداوند بهار را برایشان خواهد فرستاد. گاه ما انسان ها هم از دعا کردن خسته می شویم و تسلیم افکاری می شویم که شیطان به ما القا می کند درحالی که باید از اجابت نشدن دعایمان بدانیم که این زمستان ماست و بعد از آن حتما بهاری خواهد بود اگر تسلیم نشویم.

قضیه کتاب بی جلد که به آن اشاره می کنید چیست؟

تمام جذابیت کتاب بی جلد معرفی شدن تدریجی آن است. فقط همین قدر بگویم که کتابی است که پریگل نویسنده اش را نمی شناسد و خواندن و نوشتن را از روی آن می آموزد و در نهایت مسیر زندگی اش را از روی مطالب آن کتاب پیدا می کند.

کتاب نفرین سرخ درباره یک دختر سرخ چشم است که با ماجراهایی روبه رو می شود وسعی می کند آنها را حل کند. داستان پر از فراز ونشیب های زندگی این دختر است. گاه تا حدودی موفقیت کسب می کند و در بعضی برهه ها شکست می خورد تا بالاخره راز ایستادن در برابر مشکلات را یاد می گیرد. داستان یک پایان باز دارد و خواننده هرطور که دوست دارد داستان را در ذهنش تمام می کند.

مثل اینکه این کتاب تجربه اول شما هم بود. درست است؟

بله نفرین سرخ کتاب اول من است و از آنجا که محتوای آن نیاز به تحقیق و بررسی داشت نوشتنش برایم زمان زیادی طول کشید. طرح داستان که مختصری از آغاز تا پایان داستان است یکسال زمان برد و دوسال صرف نوشتن خود کتاب شد.

در کتاب حرف هایی درباره سرنوشت زده شده است. آیا قصد داشتید تعیین کننده سرنوشت را معرفی کنید؟

نه، اصلا. تمام تلاشم را کردم که داستان فقط حالت روایتی بگیرد. تمام تلاشم، تعریف کردن داستان زندگی یک انسان متفاوت بود، البته شخصیت اصلی تفاوت جسمانی داشت ولی خوب تفاوت های دیگری هم هست که به گونه ای می تواند آنها را هم شامل شود. کتاب نفرین سرخ نقل یک داستان است که شخصیت اصلی آن به دنبال راهی برای رسیدن به آرامش و پذیرفته شدن توسط مردم جامعه اش است. تعیین کننده سرنوشت در این داستان برای هر فرد بسته به باورهایش می تواند متفاوت باشد.

ایده داستان را از کجا گرفتید؟

ایده این داستان را من در سن نوزده سالگی داشتم و از بیست سالگی شروع به پرداخت طرح آن کردم. از نظر من این سن کمی است و شاید نمادین حرف زدن در آن سن و سال چیز معمولی باشد و اینکه چرا شخصیت اصلی یک دختر است بیشتر به خاطر جنسیت خودم است. مسلما به خاطر مشابهت جنسیتی پرداخت و شخصیت سازی برایم راحت تر است و این در کتاب اول که نوشتن آن پر از استرس است یک نکته مثبت به حساب می آید.

چرا استرس ؟

خب مسلما هر کار برای اولین بار دغدغه های خاص خودش را دارد.

در فضای داستان از جنگل، کوه، صدای رودها و... صحبت کرده اید؟ بهتر نبود فضای ملموس تر و نزدیک تر به جامعه را انتخاب کنید؟

من فکر می کنم نکته قوت کار من همین فضا باشد.به اندازه کافی در زندگی روزمره با ماشین ها و صدای بوق هایشان، شلوغی و آلودگی سرو کار داریم. حداقل زمانی را که برای مطالعه می گذرانیم در فضای روح نواز طبیعت باشد. برای ما شمال نشینان جنگل لذت بخش ترین تفریحگاه است، خواستم این لذت را با ساکنان سایر شهرها قسمت کنم.