اصلا مهم که نیست

مجله شوکران: «اصلا مهم که نیست»، این جمله ی از سر بی خیالی یا شاید هم نوعی طنز مخالف خوانی، عنوان تازه ترین مجموعه شعر علیرضا بهرامی است. او که مجموعه غزل «تا آخر دنیا برایت می نویسم» را هم منتشر کرده و نیز مجموعه غزلی با عنوان «غم صدای تو یعنی...» (سال شغال) را زیر چاپ دارد، یک بار دیگر مجموعه ای از شعرهای سپیدش را به دست نشر سپرده که برخلاف مجموعه قبلی اش «وقتی که برف می بارد» (نشر امرود)، صرفا بیان عاشقانه و حسرت آلود ندارد. درواقع می توان گفت در این مجموعه، به نسبت کتاب های دیگر، شاعر، سیاسی ترین شعرهایش را به مخاطبی عرضه کرده که در جهانی سیاسی، همچنان عشق می ورزد و به پیرامونش با عینک هایی دیگر نظر می کند. بهرامی که سال هاست در خبرگزاری مشغول به فعالیت است، حالا کتابخانه ای را آرزو دارد که فرهنگ لغتش پر از غلط باشد و سانتریفیوژ را اصلا به خاطر نیاورد. او همچنین شهری را دوست دارد که هیچ بازجویی در آن ساکن نباشد که اتفاقا معتقد است، آینده اش در مشت اوست. در پایان هم پس از سال ها روزنامه نگاری، اعلام می کند که تلویزیون خانه شان را تنگ ماهی کرده است و روزنامه ها را از آخر می خواند، شاید که آخر قصه راست باشد.

بهرامی البته در این مجموعه هم از عشق دور نمانده و همین طور از هجران. او از یک سو خودش را روی یک کشتی قرون وسطایی تصور می کند که در حال کار کردن، آواز می خواند برای کسی که دامنش را در باد جمع می کند و برای او آب لیمو می گیرد. در کنار این ها، زبان طنز را در مواجهه با معشوقش حفظ کرده و این بار می گوید «دوستت دارم» گفتن های تو مانند «موفق باشید» آخر ورقه امتحان دیفرانسیل و انتگرال است یا این حرف دکترها که همیشه می گویند: «چیزی نیست، خوب می شوی». گاهی هم زبان به حسرت و گلایه می گشاید و از پاییزی می گوید که فرا رسیده بدون معشوق و روزی که از خواب بیدار شده و دیده که ماهی اش مرده است و دیگر نمی تواند در شهر، بازو به بازوی ملوان های مغرور، بوی اقیانوس را حس کند.

البته شاعر این مجوعه با شواهد گوناگون نشان داده که بسیار اهل سفر است و علاوه بر شعرهایی که در حال و هوای فضای برخی شهرهای دنیا سروده، از تشبیه های بسیاری هم با محوریت سفرها و گردشگری هایش سود جسته است.

بهرامی در این کتاب که در 88 صفحه حاوی 50 شعر آزاد، ازسوی نشر آموت منتشر شده، حدود 10 شعر نیمایی هم دارد در فصلی با عنوان «صدای باستانی سکوت». شعرهایی نیمایی با رویکردی جدید در تلاش برای نزدیک کردن زبان این قالب شعری به زبان شعر آزاد و محاوره روزمره. درواقع بهرامی در برخورد با شعر نیمایی همان تلاش را دارد که در شعرهای سپیدش به آن تکیه داشته؛ نگاه ساده به پیرامون زندگی و بیانی ساده با شاخصه های شعری و هنری. برای نمونه، یکی از شعرهای مجموعه «اصلا مهم که نیست» را می خوانیم:

«با کسی هم که سر جنگ نداشته باشم

برای پسرم تفنگ اسباب بازی می خرم،

با زنم مشاجره می کنم

و در گوشه گوشه ی زندگی سنگر می گیرم

به همین منوال،

در تعطیلات آخر هفته،

وقت را می کشم

-پیش از آن که مرا

ذره ذره از پای درآورد».