آیسخولوس

دو هزار و پانصد سال از تولد تراژدی می گذرد و گزافه نیست اگر بگوییم این نوشته های شکوهمند از دوران رنسانس به بعد از سرچشمه های اصلی ادبیات غرب و الهام بخش بسیاری از شاعران و نویسندگان و سایر هنرمندان سراسر جهان بوده است. آیسخولوس را پدر تراژدی می نامند، از آن روی که او نخستین شاعری است که با نوآوری های خود، چه در پرداخت مضامین و شخصیت ها و چه در نحوهٔ اجرای نمایشنامه بر صحنه، این قالب هنری را تکامل بخشید. مضمون نمایشنامه های آیسخولوس بیش از هر چیز بر رابطهٔ آدمی با خدایان استوار است. بسیاری از پرسش های ازلی انسان در این نوشته ها مطرح می شود: آدمی تا چه حد مسئول کرده های خویش است و تا چه حد محکوم رای خدایان؟ آنگاه که اراده و آرزوی آدمی با خواست خدایان در تعارض می افتد چه پیش می آید؟ عدالت خدایان به چه معنی است؟ و سرنوشت آدمی آنگاه که از بسیاری قدرت و مکنت سر به طغیان برمی دارد، به کجا می کشد؟

علاوه بر این آیسخولوس رویدادهای مهم زمانهٔ خود را در نمایشنامه هایش بازتاب داده است. این مجموعه برای نخستین بار هفت نمایشنامهٔ برجامانده از آیسخولوس را با ترجمه ای واحد به فارسی زبانان هدیه می کند.