دانشگاه نامه (مجموعه شعر)

درباره کتاب:

عباس احمدی، شاعر طنزپرداز معاصر، متولد ۱۳۵۷و دارای دکترای رشته منابع طبیعی و مدرس دانشگاه است. او پیش از این با کتاب «مثنوی دانشجویی» (۱۳۹۰، انتشارات سپیده باوران)، سیمای شاعری اهل طنز را از خود به نمایش گذاشته بود. کتاب دانشگاه نامه که به تازگی به همت نشر شهرستان ادب وارد بازار شده است، در ادامه مسیر پیشین آثار این شاعر طنزپرداز قرار گرفته و نگاهی دارد به مشکلات و معضلات دانشگاه ها.

احمدی پیش از انتشار کتاب حاضر، این اشعار آن را به تدریج در هفته نامه پنجره منتشر کرده بود و سپس با تغییراتی آنها به مجله طنز مشرقیه سپرد و حالا او تصمیم گرفته در قالب کتاب دانشگاه نامه  یکجا  در اختیار خوانندگان قرار دهد.

دانشگاه نامه منظومه ای ست در ۱۹ باب که حول محور مسائل مربوط به دانشگاه و آموزش عالی می چرخد. با اینکه هرباب موضوعی خاص را در این حوزه مورد نظر دارد، اما در کنار هم پازل وار (در قالبی که گاه رنگ و روی روایی نیز می گیرد)، با شرح ماجرای ورود آموزش عالی نوین به ایران (در دارالفنون) و تاسیس دانشگاه بدست رضا خان آغاز شده و سپس به شکلی گذرا به وضعیت دانشگاه ها در سالهای پیش از انقلاب می پردازد؛ سرانجام به ماجرای انقلاب فرهنگی و تاسیس دانشگاه آزاد و پیام نور می رسد و... تمرکز بیشتر کتاب روی مسائلی ست که این حوزه در سالهای اخیر با آنها روبه رو بوده است؛ از گرایش به مدرک گرایی گرفته تا سطح علمی و فرهنگی دانشگاه ها، بیکاری فارغ التحصیلان و...

عباس احمدی در بخش هایی از کتاب می سراید:
بَرِ بلوار در اندک زمانی
عیان شد سر درِ پنجه تومانی!

به اصفاهان و تبریز و به شیراز
درِ میخانه های علم شد باز

سپس ایران پر از دانش سرا شد
سواد – این دردِ بی درمان- دوا شد

اوایل اعتباری داشت تحصیل
کلاس و افتخاری داشت تحصیل

اصولاً ارج و قربی داشت دیپلم
مقامی داشت دیپلم بین مردم

به سالی مُلکِ ما مدرک گرا شد
حصول علم و مدرک پربها شد