هی یو (وقایع نگاری یک مستند ناتمام)

درباره کتاب:

 نگهبان سیاهپوست آمریکایی که در راهروی ساخته شده از سیم خاردارهای بین چادرها قدم می زند، ناگهان می ایستد و حیران به آدم های شرقی این سوی سیم خاردارها خیره می شود. از نظر او این چهل نفر که در این بعدازظهر گرم و خفقان آور بغداد زیر چادرهای تنگ و خاک گرفته، قهقهه می زنند و شاید همه آن هایی که در این اردوگاه دربندند و شایدتر، همه اهالی بغداد «علی بابا» هستند. در افسانه هایی که او و اغلب مردم آمریکا پیش از این درباره عراق شنیده و خوانده اند، علی بابا سردسته چهل دزد بغداد است.

این عبارت را باید اولین بار چند هفته پیش، از سرباز زن لاغراندامی که یونیفورم نظامی با آرم «نی وی» به تن داشت و در پادگان تفنگداران دریایی در دیوانیه به سلول چوبی ما سرک کشید، شنیده باشم: «آر یو علی بابا؟»

کنایه او به ما، سه نگهبان جوان داخل سلول را، که رو به ما دو زندانی دست بسته اسلحه به دست ایستاده بودند، خیلی خوش آمد: هی علی بابا!

حسن، راننده عراقی هم سلولی ام، غیر از «سیگارت» این جمله را هم به انگلیسی بلد بود:

ـ نو علی بابا نو علی بابا. آی ام درایور.

وقتی مستأصل این جملات را زار می زد، سرش را به دیوار چوبی سلول می کوبید. حسن واقعاً فکر می کرد، آمریکایی ها ما را به این اتهام به بند کشیده اند...»