چیستی ترجمه در هرمنوتیک گادامر و ریکور

کتاب حاضر نوشته ی مرتضی بابک‌معين، به نقد و بررسی انديشه‌های دو فيلسوف بزرگ فلسفه هرمنوتيک يعني گادامر و ريکور می پردازد، خصوصا آن جا که صحبت از زبان، فهم، تاويل و متن می کنند.

عنوان کتاب «چيستی ترجمه در هرمنوتيک گادامر و ريکور» است و اين عنوان به خوبی بيانگر اين مسئله است که دغدغه‌ی اصلی نويسنده اين است تا از خلال مطرح کردن انديشه‌های اين دو فيلسوف در خصوص مفاهيم ذکر شده، انديشه آن‌ها را در مورد ترجمه جستجو کند.

اساسا در طول تاريخ هرمنوتيک، ترجمه هميشه جايگاه مهمی را به خود اختصاص داده است.

در واقع ترجمه را می توان رشته‌ای در نظر گرفت که همه گفتمان‌های هرمنوتيکي، از تفسير متون مقدس تا فهم ديگری را در می نوردد.

همچنين ترجمه عنصر مشترکی است که هرمنوتيک‌های خاص عهد عتيق و قرون وسطی را به هرمنوتيک‌های کلی که با انديشه شلايرماخر آغاز می شوند، پيوند می زند. می توان گفت که برای هرمنوتيک، ترجمه از يک سو هم موضوع مورد مطالعه است و هم فرآيندی که از طريق آن به فهم نائل می آييم. از آن جا که گادامر وظيفه هرمنوتيک را بر اساس تنش بين دو قطب خود و ديگری بيگانه تعريف می کند و ريکور نيز در کنار گادامر با مطرح کردن ديالکتيک هويت (اين همانی) و تفاوت، يا غيريت (اين نه آنی) و مسئله جذب ديگري با فاصله در خوديت همجوار و نزديک بر مضمون فاصله در هر عمل تاويلی صحه می گذارد، بنابراين می توان ترجمه را به غايت الگوی مناسبی برای تاويل به حساب آوريم.