اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر

اثری فلسفی از ژان پل سارتر است که در سال 1946 منتشر شد. این اثر را مصطفی رحیمی به فارسی ترجمه کرده است. سارتر فیلسوف، رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و منتقد فرانسوی بود که نماد روشنفکری سیاسی قرن بیستم به شمار می‌آید. کتاب‌های فلسفی و ادبی این اندیشمند بزرگ تأثیر عمیقی بر روشنفکران پس از او گذاشته است. وی همچنین از اولین کسانی بود که در گروه «سوسیالیسم و آزادی» به مبارزه با اشغالگران نازیسم در فرانسه پرداخت. اگرچه این گروه دوام چندانی پیدا نکرد، سارتر تا مدت‌ها بدان می‌اندیشید. این نویسنده‌ی اگزیستانسیال در سال 1964 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد؛ اما برای حفظ استقلال ادبی یا سیاسی خود از دریافت آن جایزه امتناع کرد. این نویسنده‌ی دغدغه‌مند آثار بسیاری خلق کرده که «نقد خرد دیالکتیک»، «تهوع»، «مگس‌ها»، «هستی و نیستی»، «زنده باد چگوارا»، «ادبیات چیست؟ (رساله ادبی ـ فلسفی)»، «شیطان خدا» و «دست‌های آلوده» ازآ‌ن‌جمله‌اند. گفتنی است نخستین کسی که با ترجمه‌ی کتاب «دیوار»، ژان پل سارتر را به ایرانیان معرفی کرد، صادق هدایت بود.

کتاب «اگزیستانسیالیسم و اصالت بشر» انسان اگزیستانسیالیست را از ماهیت و اصالت خود باخبر می‌سازد و انسان را موجودی آزاد به تصویر می‌کشد که خود مسئول زندگی و سرنوشت خویش است. نویسنده در این کتاب مفهوم اگزیستانسیالیسم و ارتباط انسانیت با اگزیستانسیالیسم را به‌خوبی توضیح می‌دهد. نویسنده در کتاب به این موضوع اشاره دارد که انسان ماحصل چیزی است که خودش خواسته یا طراحی کرده است. وی با اشاره به جمله‌ی مارتین هایدگر انسان را فاعل سرنوشت و آینده‌ی خود معرفی می‌کند: «انسان از همان آغاز وجود داشته است و در اثر برخورد در جهان ظاهر گشته است و پس‌ از آن موفق به تسخیر خود گشته است.»