لامداد (چند جستار از ایران)

درباره کتاب:

حقوقدان و پژوهشگر. متولد بهمن ماه 1304 خورشیدی در روستای «ای نی» اشکور درخانواده ای از طایفه سادات دیلمانی. از نوادگان مشاهیر دیلمی از جمله «عمادالدین ابوکالیجار مناور بن فره کوه دیلمی» از استادان شیخ روزبهان بقلی شیرازی، مولف کتاب عبهرالعاشقین.

عمادی پس از تحصیل در مکتب خانه روستا، روانه رودسر، رشت و قزوین شد و تحصیلات متوسطه را در این شهرها گذراند. وی در زمان حکومت مصدق (1331) موفق به دریافت لیسانس قضایی از دانشگاه تهران شد. عمادی همزمان با وکالت، به پژوهش در مباحث ایران شناسی روی آورد که بخشی از مقالاتش طی نیم قرن گذشته در مجلات معتبر منتشر شده است.

شامل شانزده مقاله: (جلندی بل کرکرانک، تریبز؛ نام و لغت ایرانی و قدیم دیگری از تبریز، پیشینه نام جوبار و بارز در کرمان از زمان اردشیر بابکان، پیشینه دیرپای برنج، یک بیت شعر منسوب به فریدون و نکته هایی نویافته درباره منوچهر، قاعده بود و نبود حرف «ر» در میانه گروهی از واژه های ایرانی، نامهای دریاچه ارومیه، مینونشان، گز، دو واژه نامه از گویشهای ایرانی: یزدی و همدانی، پرندگان ایران، شناسایی پنج فهلوی کهن، «یغما» و عقاید قدیم ایرانی، مریم دسیه، لتیر لغتی قدیم و ناشناخته در قلمرو گیل و دیلم و ابوشکور بلخی و ناصرخسرو در چند شعر و عقاید قدیم ایرانی) است.