ادبیات در مخاطره

ادبیات در مخاطره را می توان به نوعی عصیان تودوروف علیه آرای پیشینش دانست. او که سال های سال به تفسیر فرمالیستی اش از ادبیات شهره بود، در این کتاب کوچک از لذت ادبیات می گوید و معنایی که به زندگی آدمیان می دهد. او ستایشش را نثار شعر وردزورث می کند که دست جان استورات میل را در حضیض افسردگی گرفت و نثار قهرمانان استاندال و مولیر که در آشویتس به داد شارلوت دلبو رسیدند. تودوروف دیگر در ایام پیری تفاسیر ساختارگرایانه را کنار گذاشته و از لذت همقدم شدن با پرنس میشکین در خیابان های خلوت سن پترزبورگ می گوید.