پرسه زنی و زندگی روزمره ایرانی

رویکرد کتاب«پرسه زنی و زندگی روزمره ایرانی» در بررسی زندگی روزمره، برخاسته از نظریه هایی است که در چارچوب سنت مطالعات فرهنگی تعریف می شوند. این رویکرد به‏ طور همزمان، به عنصر «قدرت» و «مقاومت» در زندگی روزمره تأکید دارد. به این معنا که زندگی روزمره، عرصه تفاوت ها و ناهمگنی ها و خلاقیت ها است.

 

مصرف که در زندگی روزمره‏ مدرن کنونی اهمیت بسیاری دارد، خود نشان دهنده سطح طبقاتی جامعه و تفاوت ها است؛ گروه های مختلف از طریق مصرف به زندگی شان هویت و معنا می دهند و سعی دارند خود را به گروه‏ های فرادست نزدیک کرده و از گروه های فرودست دور سازند.

 

در این کتاب، افرادی که به مراکز خرید مراجعه می کنند، به دو دسته تقسیم می شوند؛ یکی دسته‏ ای که برای خرید کالاها به آنجا مراجعه می کنند و دسته‏ دوم، جمعیتی که برای خرید کالا به این مراکز نمی روند، بلکه تنها برای جلوه‏ دادن خود و لذت بصری و سایر مواردی از این‏ دست به آن مکان ها مراجعه می کنند. ولی آنها به‏ زعم نگارنده کتاب، مصرف‏ کننده ه‏ایی هستند که خود فضا را مصرف می کنند و امر مصرف را در سطحی بالاتر تعریف می کنند؛ بنابراین خرید کالا، نوعی از مصرف را شامل می شود و نه تمام آن را. استفاده دسته اول از مراکز خرید منطبق بر استراتژی مراکز خرید است، ولی استفاده‏ دسته دوم از مراکز خرید، نوعی ضد استراتژی است. مصرف دسته دوم با مفهوم «پرسه زنی» توضیح داده می شود.

 

پرسه‏ زن فردی است که از پاساژ، مصرف خاص خود را دارد و از طریق نوعی هم زیستی در بین خریداران و فروشندگان است، آنان خود را به رنگ خریدار استتار می کنند، اما به قول حافظ، در خلوت خود آن کار دیگر می کنند.

 

پرسه زن، نوعی نگاه کنجکاوانه برای دیدن مناظر شهری دارد و مراکز خرید را به دلخواه خود مصرف می کند.