هنر داستان نویسی

درباره کتاب:

هنگامی که کتاب یا داستانی در دست نوشتن دارم هر روز بامداد هرچه زودتر پس از روشن شدن هوا شروع به کار می کنم. آن موقع کسی مزاحم نیست و هوا خنک یا سرد است و همین طور که می نویسم گرم می شوم. آنچه را قبلاً نوشته ام می خوانم و چون همیشه جایی قلم زمین می گذارم که می دانم بعدش چه می شود، از همان جا ادامه می دهم. می نویسم تا به جایی می رسم که هنوز رمقی باقی مانده است و می دانم سپس چه اتفاق می افتد. پس می ایستم و به زندگی می پردازم تا روز بعد که دوباره به سراغش می روم. برای مثال، اگر شش صبح دست به کار شده ام، ممکن است تا نیمروز ادامه دهم، یا پیش از نیمروز از نوشتن باز ایستم. وقتی دست از کار می کشم بی اندازه تهی، و درعین حال بی اندازه پُر و سرشارم، مانند هنگامی که به دلبر خود عشق می ورزید. اکنون هیچ چیز نمی تواند بیازارد، هیچ چیز نمی تواند رخ دهد، هیچ چیز مفهومی ندارد تا روز بعد که دوباره دست به کار شوم. انتظار تا روز بعد دشوار است...