خلسه خاطرات (تحلیل و بررسی آثار گلی ترقی)
از دنیای خودم به دو دنیای او سرک می کشم. می روم و بر می گردم تا به چیزی برسم؛ به چیزی برای نوشتن. نوشتن درباره نوشتن. دنیای پیش از مهاجرت و دنیای پس از مهاجرت. دنیای نانوشتن. دنیای یأس و ملال و سایه مرگ. دنیای خوب و خوش و خوشبخت کودکی. همه این ها را خواسته ام در این کتاب بررسی کنم. تقسیم بندی آثار ترقی بر اساس موضوع و محتوای اثر آسان تر و جذاب تر است. در مرور دوباره آثار نویسنده به نکته ای رسیدم که اساس فصل بندی این کتاب شد. آثاری که پیش از مهاجرت و به وقت جوانی نوشته شده اند، بوی نای ماندگی و مرگ می دهند و گریز؛ گریزی ناممکن و شکست خورده. در آثار دوره بعد، مرگ همچنان حاکم ابدی است و غول زمان همچنان همه چیز را زیر پا له می کند و می گذرد اما با این همه، خیلی چیزها عوض شده. در آثار دوره بعد که زمان پختگی است و کمال و آرامش چهل سالگی به بعد، می شود غول زمان را با یک بستنی میوه ای و یا یک لیوان یخ در بهشت ارزان گول زد و پا به فرار گذاشت. آثار دوره استقرار در غربت این گونه اند. از دست مرگ و ترس از گذر زمان فرار می کنند و می روند فراسوی زمان. گذشته پناهگاه خوبی است. آرمیدن در لحظه و غرق شدن در تماشای عنکبوتی که آهسته و پیوسته توری نازک می تند، آرامشگاه دلپذیر دیگری است.