246 روزه تکنولوژی یک روز در هفته

هر از گاهی اینترنت را خاموش کن و از زندگی لذت ببر! کتاب 24/6: روزه تکنولوژی یک روز در هفته نوشته‌ی تیفانی شلین، به شما می‌آموزد که چگونه 24 ساعت در هفته را بدون تکنولوژی و اینترنت بگذرانید و سبک جدیدی از زندگی را تجربه کنید.

زندگی 24/6 (بیست‌وچهار ساعت در هفته بدون تکنولوژی) معجزه می‌کند و دلیلش این است: این سبک زندگی با قوانین فیزیک مقابله می‌کند چون هم‌ زمان را آهسته‌تر جلو می‌برد و هم ‌وقت بیشتری در اختیارتان می‌گذارد. در روزهایی که از تکنولوژی استفاده نمی‌کنید بیشتر می‌خندید، به جزئیات بیشتری توجه می‌کنید و بهتر می‌خوابید. حتی این سبک زندگی روابطتان را قوی‌تر کرده و باعث می‌شود احساس کنید سالم‌تر هستید.

اگر قصد خواندن کتاب 24/6: روزه‌ی تکنولوژی یک روز در هفته (The power of unplugging one day a week) را دارید، پس احتمالاً در پی تغییرید. هر چندوقت‌ یک‌بار سرتان را از روی گوشی برمی‌دارید و با چشمانی بهت‌زده متوجه می‌شوید که نیم ساعت یا یک ساعت از وقت‌تان را هدر داده‌اید. اطرافتان را نگاه می‌کنید و می‌بینید همه‌ی سرها پایین است و چشم‌ها خیره به گوشی. نگرانید که این روند چگونه روی شخص شما و جامعه‌تان تأثیر می‌گذارد. فکر می‌کنید باید کاری در موردش انجام دهید، اما گوشی‌تان زنگ می‌خورد، به پیام پاسخ می‌دهید و دوباره به سمت گوشی کشیده می‌شوید. ما تبدیل به کبک‌هایی شده‌ایم با سرهایی فرو برده زیر برف.

تیفانی شلین (Tiffany Shlain) در این کتاب روشی ساده و رایگان به شما معرفی می‌کند که می‌تواند زندگی‌تان را بهتر کند. بله، اکثر انسان‌ها باید هر هفت روز هفته کار کنند، اما آن‌هایی که مجبور نیستند، به خودشان اجازه داده‌اند که هر هفت روز در دسترس باشند. اگر شما هم این‌طور هستید، حتماً سعی کنید در آن روزهایی از هفته که کار ندارید سراغ تکنولوژی نروید، حتی اگر هر چند‌ هفته ‌یک‌بار یا هر چند‌ماه ‌یک‌بار باشد. در صورتیکه می‌توانید، هفته‌ای یک‌بار ایده‌آل است. این کار چنان نیرویی به شما می‌بخشد که هیچ‌چیز دیگری به پایش نمی‌رسد.

بخش اول این کتاب با نگاهی به تاریخ و فلسفه نشان می‌دهد که چرا استراحت و دوری از تکنولوژی تا این اندازه مهم است. بعد از آن به شما نشان داده می‌شود که زندگی 24/6 چه شکلی دارد و چگونه می‌تواند زندگی 24/7 شما را ارتقا بخشد، سپس در مورد تحول تکنولوژی در زندگی‌تان به کنکاش می‌پردازد و اینکه تکنولوژی چه مواردی را برایتان تقویت می‌کند و از چه چیزهایی دور می‌سازد. سپس از نظر عصب‌شناسی به بررسی بهره‌وری، تمرین، سکوت، خواب، همدردی و خلاقیت می‌پردازد و اینکه چگونه خاموش‌ کردن صفحات تکنولوژی سبب بهبود آن‌ها می‌شود.

بخش آخر این کتاب، برای اینکه این ایده‌ها را در زندگی‌تان به کار گیرید دستورالعمل‌های کارآمدی به شما پیشنهاد می‌دهد. اگر دوست دارید دیگران نیز این کار را با شما انجام دهند (همسر، فرزندان، دوستان یا هر کس دیگر)، تیفانی شلین تکنیک‌هایی به شما معرفی می‌کند تا بتوانید آن‌ها را قانع کنید؛ مانند فکر کردن در مورد اینکه چه چیز بیشتری از زندگی می‌خواهید؛ بنابراین می‌توانید روزهای بدون تکنولوژی را با این فعالیت‌ها پر کنید.

لیستی از سؤال‌ها، کارهایی که باید انجام دهید، پیام‌واره‌ها و منابع وجود دارند که کمکتان می‌کنند تا «روزه‌ی تکنولوژی» و زندگی 24/6 را با زندگی خودتان تطبیق دهید. همچنین راهکارهایی بیان می‌کند تا برای استفاده از تکنولوژی در 6 روز دیگر هفته به تعادل برسید. شما می‌توانید اول ‌از همه به آخر کتاب مراجعه کنید و گزارش کسانی را بخوانید که به این روش عمل کرده‌ و خود را با روزه‌ی تکنولوژی وفق داده‌اند.

در نهایت، این کتاب در مورد «چرا باید» و «چگونه باید» است، نه «حتماً باید». زندگی 24/6 چیزهای زیادی به شما بازمی‌گرداند. در واقع نشان می‌دهد چه‌ چیزی را پس بگیرید، نه چه چیزی را از دست بدهید.

خواندن کتاب 24/6 به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر فکر می‌کنید تکنولوژی بخش اعظمی از زندگی‌تان را کنترل می‌کند، روش 24/6 راه خوبی‌ است تا حواس، زمان و دیدگاهتان را هدایت کنید.

زندگی 24/6 بلیتی است برای رسیدن به یک زندگی غنی‌تر که با تکنولوژی هم‌زیستی متعادل‌تری دارد. تمرین‌هایی که در این کتاب ارائه شده برای تمامی افراد با هر پیشینه‌ای مناسب است.

جملات برگزیده کتاب 24/6:

- کار کردن یک حرفه است، اما استراحت کامل یک هنر است.
- سکوت تهی نیست، بلکه پر از پاسخ است.
- تاریخ فرشته‌ای ا‌ست که به آینده پرتاب شده است.

در بخشی از کتاب 24/6 می‌خوانیم:

روزۀ تکنولوژی راهی عالی است تا از هر هفتهٔ کاری خارج شوید و به دنیای خاصی ورود کنید. این کار باعث می‌شود نسبت به ورود و خروج‌های زندگی فکر کنیم؛ ورود و خروج‌های پرمعنا و متحول کننده؛ ورود و خروج‌های روزمره؛ ورود و خروج‌هایی که بر برخی از آن‌ها هیچ کنترلی نداریم و روی بعضی از آن‌ها کنترل داریم. بعضی از آن‌ها آیین‌هایی هستند که هر هفته را توصیف می‌کنند، بعضی از آن‌ها تأملاتی هستند که روزهای ما را می‌سازند.

در دهه‌های هفتاد و هشتاد که دوران کودکی‌ام را سپری می‌کردم هیچ‌وقت سنت شبات را اجرا نمی‌کردم، اما خانواده‌ام کارهای خاصی انجام می‌دادند تا سنت‌های هفتگی حفظ شوند. روز مورد‌ علاقهٔ من یکشنبه‌ بود. همیشه در این روز پدر و مادرم صدایمان می‌کردند تا به اتاق‌خوابشان برویم که سقفی لاجوردی با نورگیری گرد داشت. همهٔ ما روی تختی که بالا‌تختی‌اش پوشیده از کاغذ‌ دیواری منقش به گل‌های بزرگ آبی لاجوردی و آبی آسمانی بود می‌خوابیدیم و قسمت‌های خنده‌دار روزنامهٔ یکشنبه را می‌خواندیم. کمی بعد از آن، همهٔ اعضای خانواده به طبقهٔ پایین می‌رفتیم تا نان خالا و ماهی آزاد دودی بخوریم. پدرم همیشه قبل از اولین لقمه انگشتش را در هوا می‌چرخاند - در حالی که کمی پنیر خامه‌ای روی انگشتش بود - و با لهجه‌ای غلیظ می‌گفت: «سُنت!»

مدرسهٔ روزهای یکشنبه بخش خیلی خوشایند این تجربهٔ ما نبود، اما خیلی‌ زود شب‌های یکشنبه از راه می‌رسیدند - که بخش مورد علاقهٔ زندگی من بودند - چون به سینما می‌رفتیم. این عادت همیشگی برای من مثل یک گنج بود: اول فیلم، بعد از آن غذای چینی و بستنی و حرف‌زدن در مورد فیلم. فیلم‌دیدن برای ما روشی بود تا اخلاقیات، ارزش‌ها، ارتباطات انسانی، راستی و معنای زندگی را کشف کنیم. سینما گنجینهٔ دیگر ما بود و من معتقد بودم فیلم راهی است تا مردم به هم نزدیک شوند، عمیقاً باهم همدردی کنند و گفت‌وگوهای ارزشمندی میانشان انجام گیرد. اگر بخواهیم به گذشته برگردیم علاقهٔ من به استفاده از فیلم برای کند‌و‌کاو در مورد پرسش‌های بزرگ زندگی ریشه در آیین هفتگی بچگی‌ام دارد.