آهو مبارک باد

شعر دینی را امروز می توان یکی از گونه های رایج شعری دانست. حجم آثاری که طی یک سال در این گونه ی شعری منتشر می شود قابل مقایسه با گونه های دیگر نیست. شاید یکی از دلایلی که به این تولید انبوه منجر می شود این باشد که شعر دینی در نگاه اول، شعری فردی است زیرا به باورهای شخصی شاعر تکیه دارد اما در نگاهی دیگر، در یک جامعه ی دینی (مثل ایران) شعر دینی عملاً یک کنش اجتماعی است و با افراد جامعه نسبتی تعاملی برقرار کرده و به سادگی به گفتمان های اجتماعی وارد می شود.

از آن جا که دین با صورت های گوناگونی شناسایی می شود، شعر دینی هم با مضامین گوناگونی قابل تصور است. یکی از مضامین جذاب در شعر دینی، شعری است که به شخصیت های مقدس دینی می پردازد. اتفاق های مهم و مشهور زندگی مقدسین، عام ترین بن مایه برای نوشتن چنین شعری است. در ادبیات امروز ایران، این رویکرد در شعر دینی رویکرد عمده ی شاعران است و چنین توجهی به طبقه بندی و نام گذاری رسیده است. شعر علوی، شعر فاطمی، شعر عاشورایی، شعر انتظار و شعر رضوی. کتاب «آهو مبارک باد»، کتاب شعرهای رضوی عبدالرضا رضایی نیا است.

رضایی نیا که با شعر مشهور «فرشته بفرستید» شناخته می شود، هم شاعر است (با کتاب هایی چون «گلدون شکسته»، «مقتل گل سرخ» و «چشم نوشت آهو»)، هم مترجمی است که شعرهای عبدالوهاب البیاتی، محمود درویش، ادونیس و انسی الحاج را به فارسی درآورده، و هم منتقد ادبی است (که کتاب «تاملی در نقد و شعر معاصران را دارد).

شاعر «آهو مبارک باد»، موخره ای دارد در این کتاب با این مطلع که «شعری که با یاد و نام نورانی آل الله گره می خورد، حال و هوایی شگفت دارد؛ اتفاقی در درون آدمی می افتد؛ پیش تر از شعر، و عزیزتر از شعر، که شعر شعرهاست! پیش نیاز و پیش درآمد این شعر نوعی بختیاری روحی است، نوعی انفتاح، نوعی گشایش، انفجار شهود، شهود انفجاری، نوعی گزینش شدن، انتخاب شدن برای سرودن، برای فیضان، برای ریزش، برای اتصال، موهوب شدن، عنایت دیدن، نواخته شدن و ...»

با این نوشته، درمی یابیم که با شعرهایی رو به روییم که به جای تصویرسازی و خیال پردازی با وقایع برجسته ی زندگی حضرت علی بن موسی الرضا (ع)، به حدیث نفس یک زائر نظر دارد. عناوین فصل های کتاب هم این توقع را تاکید می کنند: «کبوترانه»، «در مفصل ملکوت»، «دقایق فیروزه»، «سوانح عشاق» و ...

از لحاظ شکلی، سوای غزل ابتدای کتاب (که در واقع مقدمه ای زائرانه است با ردیف «ای ضامن آهو مددی!») و ترانه ای گیلکی در انتهای کتاب که زمزمه ی دیدار است؛ بقیه ی شعرها آزاد و سپیدند.

جلد کتاب را فرزاد ادیبی با بازی زیبایی با اسم کتاب، گنبد و آهو را ساخته است.

اما شعری از کتاب:

«قطار»

قطار

زائر است،

در چاووش خوانی باران و باد

از دشت های فراخ می گذرد،

از تبسم پرندگان

و از مکاشفه ی دست افشان درختان ...

ورد می خواند،

طی الارض می کند ...

و من تا پلک وا می کنم،

گنبد زرین

در سایه ی خورشیدِ دیدار می درخشد،

قطار اما

باز نمی ایستد،

در من ادامه دارد،

تا محو ...

* معرفی کتاب از الف کتاب