تو درخت لیمو من درخت سپیده دم

«تو درخت لیمو، من درخت سپیده دم» مجموعه ی ۵۹ شعر است از الهام اسلامی؛ شاعر مستعد و جوانی که زندگی فرصت بالندگی بیشتری نداد . اغلب شاعران به خصوص آنها که در حوزه شعر سپید و با اتکا به سنت ساده نویسی در شعر فعال هستند پس از مجموعه های اول و دوم خودشان است که رفته رفته راه و زبان خود را پیدا می کنند و مهیا می شوند برای بالندگی و گام برداشتن در مسیر شعری خود. الهام اسلامی نیز پس از تجربه کردن در گونه های مختلف شعر سپید با عنایت به شیوه ساده نویسی در شعر در مسیر رسیدن بهشعری خاص خود بود که متاسفانه زمان آن را نیافت.

جدایی آن قدر سخت نبود

که نتوانیم شعری بگوییم

یا گرسنگی را از یاد ببریم

چه قدر وحشتناک است

که جدایی

زیاد هم سخت نیست.

الهام اسلامی در سال ۱۳۸۷ با مجموعه شعر «دنیا چشم از ما برنمی دارد»، برنده جایزه کتاب سال شعر جوان شده بود که این نیز مهرتاییدی بود بر توانایی های بالقوه او در حوزه شعر که بخشی از آنها در مجموعه شعر« تو درخت لیمو، من درخت سپیده دم» انعکاس یافته است.مجموعه ای که پس از مرگ زودهنگام او در سال ۱۳۹۰ ریالطی یک حادثه رانندگی به همراه همسرش غلامرضا بوسان (که از قضا او نیز از شاعران مستعد این نسل محسوب می شد) و فرزند کوچکشان، جمع آوری و آماده چاپ شده است.

اسلامی ساده می نوشت، اما شعرش ساده انگارانه نبود. اشعارش پر احساس و سرشار از روح زنانگی ست. نگریستن به جهان پیرامون خود از منظر نگاه یک زن ایرانی با همه قدرت و در عین حال شکنندگی اش و همچنین تعلق خاطری که به زیست گاه خود دارد از ویژگی های آخرین اشعار اوست که در کتاب حاضر می توان آن ها را خواند:

ما به جنگ نرفتیم

در شالیزار ماندیم

و برنج غمگین به عمل آوردیم.

اشاره به مرگ به عنوان واقعیتی گریز ناپذیر در زندگی از دیگر ویژگی های مهم اشعار اوست چونان که گویی باور داشت مرگ جایی در همین اطراف دامپهن کرده است. و افسوس که این خانواده کوچک چقدر جوان پایشان بدان گرفت.

گناه بزرگی ست مرگ

تنها گذاشتن تو و بچه ها

اشیا فراموشی را به تعویق می اندازند

نمی گذارند فراموشم کنی

قابلمه ها، دفتر شعرم

و پالتوی قهوه ای که آن همه دوستش داشتم

با آن ها چه خواهی کرد؟!