دیوان رباعیات نیما یوشیج

گفتم چه غم ار زیاد ور کم داری
گفتا چو چنین است چرا غم داری
گفتم غم آن است که اسباب غمم
از من گسلی و کم فراهم داری
خال تو بجست مرغ و در دام تو شد
چشم تو باید آهوی و رام تو شد
آزاده دلم که سر به راه خود برد
عشق تو به جان گرفت و بدنام تو شد
"این مجموعه متضمن اشعاری است که عمدتا در قالب مثنوی و غزل با موضوعات عاشقانه و عارفانه به نظم کشیده شده است. برای مثال: دلبرم، این عشق تو زیباترین اسرار من/ روز و شب مهمان تویی در خاطر و پندار من/ روی ماهت را بدیدم، من شدم دیوانه ات/ آرزو دارم شوم مهمان و آیم خانه است.