این جا باران صدا ندارد

درباره کتاب:

این بار صابون جامد را برداشت و با دقت بین انگشت ها و پشت و روی دست هایش را شست. هر چه تلاش می کرد، گفت وگوی تلفنی شیرین را از ذهنش خارج کند، کمتر موفق می شد و جزئیات بیشتری از آن در ذهنش شکل می گرفت. شیرین ذهنش می گفت: «الان خوابه… حالا می آم می بینمت… نه بابا اون که حالیش نیست…» شیرین ذهنش با یک چشم او را می پایید که بیدار نشود…

بخشی از داستان:

هومن گفت: زن ها اگه به درد رفاقت می خوردن، با خودشون رفاقت می کردن. زن یه تعریف مشخص داره… تا حالا فکر کردی اصلاً چرا هیچ وقت زن ها باهم دوست نمی شن؟ اسماعیل به سرعت در ذهنش زن هایی را که می شناخت مرور کرد. پیش از همه، شیرین. چرا شیرین هیچ دوستی ندارد؟ شاید همه چیز در همین نکته خلاصه می شود. با این حال گفت: این طورها هم نیست. به هرحال زن ها هم با همدیگه دوست می شن. خیلی هاشون رو دیدم که دوستای خوبی هستن.