نیمه تاریک ماه

مجموعه‌ای از داستان‌های برگزیده‌ی هوشنگ گلشیری، داستان‌نویس پرآوازه‌ی ایرانی در بین سال‌های 1339 تا 1377 است. گلشیری یکی از پرکارترین نویسندگان نسل خود است. وی در دوران حیات هنری‌اش آثار ارزشمندی را در فرم‌های داستان کوتاه و رمان به گنجینه‌ی ادبیات معاصر فارسی افزوده است. رمان «شازده احتجاب» یکی از شاخص‌ترین آثار هوشنگ‌ گلشیری است که منتقدان ادبی از منظرهای مختلف آن را همسنگ جاودانه‌هایی مثل «بوف کور» قرار می‌دهند. از دیگر آثار وی می‌توان به مجموعه داستان‌های «نمازخانه‌ی کوچک من»، «دست تاریک، دست روشن» و رمان‌های «کریستین و کید»، «آینه‌های دردار» و «بره‌ی گمشده‌ی راعی» اشاره کرد. او همچنین در طول حیات حرفه‌ای خود با برگزاری جلسه‌های هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان، خون تازه‌ای در رگ‌های داستان‌نویسی فارسی دمید و نسلی از نویسندگان مهم دهه‌ی هفتاد را پرورش داد. گلشیری در سال 1379 و در سن 63 سالگی درگذشت.

مجموعه‌ی «نیمه‌ تاریک ماه» با مقدمه‌ای مفصل به قلم گلشیری شروع می‌شود و نویسنده در آن پیرامون تجربه‌ها و عمری که در راه اعتلای ادبیات داستانی ایران سپری کرده، با خوانندگان سخن می‌گوید. این کتاب در زمان حیات هوشنگ گلشیری قرار بود در سه جلد جداگانه و با موضوع‌های داستان ‌کوتاه‌، رمان‌ و نقد‌ گردآوری و چاپ شود که با مرگ وی عملی نشد. مجموعه‌ی فعلی را فرزانه طاهری، همسر هوشنگ گلشیری، جمع‌آوری و منتشر کرده‌ است. این کتاب به نقل از مقدمه‌ی کتاب حاصل تمام زحمت‌های گلشیری در عرصه‌ی داستان کوتاه است. داستان‌های این مجموعه به ترتیب تاریخ انتشارشان مرتب شده‌اند و جز چند داستان (معصوم2، معصوم 4 و غیره) حاوی تمام داستان‌های ‌کوتاه‌ نویسنده است.