ترکیب بندی سرخ

درباره کتاب:

چند قطره باران روی شیشه ی ماشین نشست. خال هایی سیاه آرام آرام روی صورت زنم شکل می گرفتند. انگار او داشت آب می شد، و یا آتشی که چندان گرم و سوزان نبود از درونش زبانه می کشید و پوستش را لکه دار می کرد. نور چراغ قرمز برای ما، که یکی از ماشین های ردیف اولِ پشت خط عابر بودیم، مثل نور پرده ی سینما عمل می کرد یا بهتر است بگویم مثل نورِ لوله ایِ سیرک، وقتی روی شعبده باز می تابد و همه برای او دست می زنند. انگار زیر نور قرمز چراغ زنم داشت کثیف می شد و همه نگاه مان می کردند. برف پاک کن را که روشن کردم، لکه هایش محو شدند. حالا داشت در رودخانه ای سرخ غرق می شد و آبِ متلاطم روی پوستش بالاوپایین می رفت. سایه ی بینی اش افتاده بود روی لب هایش و وقتی به چانه می رسید به هم می ریخت و از روی گلویش پایین می رفت. خودش داشت به خروش رودخانه ای سرخ تبدیل می شد.