هستی و نیستی

کتاب هستی و نیستی رساله ای دربارهٔ هستی شناسی پدیدارشناسانه از نظر بسیاری از فیلسوفان و ناقدان مهم ترین کار فلسفی سارتر است.برخی آن را یکی از برجسته ترین آثار فلسفی سدهٔ بیستم دانسته اند.آندره گرز به درستی گفته که کتاب سارتر هدفی تازه در پیش رو داشت که حتی پدیدارشناسی آلمانی نیز به آن بی توجه مانده بود.سارتر می خواست پدیدارشناسی واقعیت ویژهٔ آگاهی را بیان کند.

این کتاب تاثیر گرفته از کتاب هستی و زمان هایده گر می باشد . سارتر از دو نکته در هستی و زمان هایدگر تاثیر گرفته بود.یکی اهمیت بنیادین مفهوم هستی در فلسفه و دیگری اهمیت تحلیل دازاین .این کتاب همچنین رابطه بین متنی با «هستی و زمان» دارد. فهم فسلفه سارتر در ابتدا دشوار است، زیرا او نیز نظیر سایر فلاسفه هم عصرش اندیشه پیشینیان را در خود حل کرد و از مجموعه شنیده ها و خوانده ها، نظریه ای ارایه داد و اساس تمام مقوله های عالم هستی را بر پایه آن نظریه فرض کرد. فلسفه سارتر در بسیاری موارد با پدیدارشناسی هگل بی شباهت نیست.