داستانی نه تازه
داستانی نه تازه:
کنسرت عود نگار بوبان
نوازندة مهمان: سجاد سقایی
با حضور بابک بوبان
اجرا: 27 دی ماه 1392
انتشار: زمستان 1395
این اثر نخستین کنسرت تکنوازی منتشر شده از یک بانوی ایرانی است.
نگار بوبان در داستانی نه تازه، در شش قطعه تکنوازی، یک قطعه دونوازی (به همراهی سجاد سقایی) و یک قطعة عود و آواز (آهنگ و آواز: بابک بوبان) روایتگر شخصی عودی است که ریشه در گذشته و نگاه به آینده دارد. موسیقی در این قطعهها با برخوردی آزاد با تفکر موسیقی دستگاهی ایران شکل گرفته و در عین استفاده از عناصر اصلی این موسیقی، خود را ملزم به رعایت همۀ خصیصههای آن اعم از فرم، ریتم و مایه نکرده است. این نگاه به موسیقی دستگاهی با نظام فکری موسیقی پیشین از صفوی محک خورده و بیشتر در پی روایتی شخصی از فضاهایی موسیقایی، حسی و ذهنیست که شاید منحصر به تجربۀ آهنگسازان و اجراکنندگانش نباشد.
عنوان داستانی نه تازه که هم برای کل برنامه و هم برای قطعۀ نخست انتخاب شده، برگرفته از این شعر نیما یوشیج است:
شامگاهان که رؤیت دریا
نقش در نقش مینهفت کبود
داستانی نه تازه کرد به کار
رشتهای بست و رشتهای بگشود
رشتههای دگر بر آب ببرد...