قصبه

فیلم‌های نوری بیلگه جیلان که به کندی در نماهای طولانی، تقابل سنت و مدرنیته در قـالب تضـاد فضاهـای زندگی شهری و روستـایی و همچنین پرداخت به وجوه فردمحورانه‌ی انسانِ گیرافتاده در روزمرگی‌های زندگی مدرن مشهور است، به شدت تحت تأثیر فیلم‌سازان مورد علاقه‌اش تارکوفسکی، آنتونیونی و برگمان است. او در همه‌ی فیلم‌هایش ترس، جداافتادگی و عقیم ماندن در روابط شخصی و اجتماعی انسان‌ها را به نمایش می‌گذارد. شخصیت‌های او گویی در بحرانی اگزیستانسیالیستی در مواجهه بـا جهان بیرون مدام در حـال دست‌و‌پنجه نـرم کردن با شکست‌هایشان هستند و بدون آن‌که آگاهی‌ای از خود و شرایطشان داشته باشند، در عین تلاش برای زندگی بهتر همواره گیج و مبهوت و سرخورده به دور خود می‌چرخند.

نوری بیلگه جیلان با ساخت فیلم قصبه که نقطه‌ی عطفی برای سینمای ترکیه به شمار می‌رفت و همچون شهاب سنگی بر آن فرود آمد، در ابتدای راه خود توانست دست‌آورد زیبایی کسب کند و موفق به انتقال اصالتی کم‌نظیر در این جهان پرتناقض شود.