واپسین عصر طلایی هالیوود
جامعه، سیاست و سینمای دهۀ هفتاد آمریکا
Hollywood's Last Golden Age
جاناتان کرشنر
| جاناتان کرشنر در 13 مارس 1964 در امریکا متولد شد.
کرشنر استاد علوم سیاسی و روابط بینالملل دانشگاه کرنل است. او لیسانس خود را از دانشگاه جان هاپکینز گرفت و دورۀ فوق لیسانس و دکترا را در دانشگاه پرینستون گذراند.
تحقیقات و تألیفات کرشنر بر روابط بینالملل، اقتصاد سیاسی و سیاست و فیلم معطوف است. اقتدار امریکایی پس از بحران اقتصادی و واپسین عصر طلایی هالیوود از جمله کتابهای کرشنر است. او همچنین در نشریاتی مانند لسآنجلس ریویو آو بوکز و واشنگتن پست مقاله مینویسد.
نریمان افشاری
| نریمان افشاری در سال 1356 متولد شد.
افشاری فارغالتحصیل کارشناسی ارشد تئاتر از دانشگاه تربیت مدرس است و تاکنون کتابهایی در حوزۀ تئاتر و سینما ترجمه کرده است. از جمله: به صحنه بردن فلسفه، ارتباط زیباییشناختی؛ نظرگاه هندی، واپسین عصر طلایی هالیوود، قضاوت، زیباییشناسی هنرها، تئاتر هند، نظریه در تئاتر و رمان شهر و شهر.
| رویدادها و جریانهای بزرگ هنری عمدتاً از دل بحرانهای سیاسیـاجتماعی پدید آمدهاند. سینمای دهۀ هفتاد هالیوود نیز در عین این که از سینمای اروپا و بزرگان آن متأثر بود، اما در بطن خود واکنشی بود به بحرانهای عمدۀ داخلی آمریکا. بحرانهای سهگانۀ جنبش حقوقمدنی، جنبش زنان و پیامدهای جنگ ویتنام از بزرگترین مشخصات دورانی بودند که نه با این نامها بلکه بیشتر با نام یک شخصیت خاص شناخته میشود: «دوران نیکسون». نویسندۀ کتاب حاضر که بیشتر یک استاد اقتصاد سیاسی است تا یک سینما نویس، معتقد است که ریچارد نیکسون به طور مستقیم یا غیرمستقیم در غالب فیلمهای مطرح دهۀ هفتاد حضور دارد. شاید بیراه نباشد اگر بگوییم آنچه که در این کتاب با عنوان سینمای دهۀ هفتاد به آن پرداخته میشود واکنش نسلی از هنرمندان جامعۀ آمریکا به دوران نیکسون و میراث اوست.
| کتاب حاضر در زمانی (2013) نوشته شده که حتی تصور حضور فردی مانند دانلد ترامپ در کاخ سفید خندهدار به نظر میرسید. حال با توجه به این که از بسیاری جهات شبیهترین رییسجمهور ایالات متحده به ریچارد نیکسون است باید دید آیا واکنش هنرمندان هالیوود به او جریان بزرگی ماننده دهۀ هفتاد ایجاد خواهد کرد؟ آیا هالیوود که دیگر مدتها است آن اهمیت انتقادیای که در دهۀ هفتاد از آن برخوردار بود را از دست داده میتواند اهمیت دوران نه چندان دور خود را باز یابد؟ آیا شاهد دوران طلایی تازهای در سینما خواهیم بود یا همچنان باید دهۀ هفتاد قرنِ گذشته را واپسین عصر طلایی هالیوود بدانیم؟
| رویدادها و جریانهای بزرگ هنری عمدتاً از دل بحرانهای سیاسیـاجتماعی پدید آمدهاند. سینمای دهۀ هفتاد هالیوود نیز در عین این که از سینمای اروپا و بزرگان آن متأثر بود، اما در بطن خود واکنشی بود به بحرانهای عمدۀ داخلی آمریکا. بحرانهای سهگانۀ جنبش حقوقمدنی، جنبش زنان و پیامدهای جنگ ویتنام از بزرگترین مشخصات دورانی بودند که نه با این نامها بلکه بیشتر با نام یک شخصیت خاص شناخته میشود: «دوران نیکسون». نویسندۀ کتاب حاضر که بیشتر یک استاد اقتصاد سیاسی است تا یک سینما نویس، معتقد است که ریچارد نیکسون به طور مستقیم یا غیرمستقیم در غالب فیلمهای مطرح دهۀ هفتاد حضور دارد. شاید بیراه نباشد اگر بگوییم آنچه که در این کتاب با عنوان سینمای دهۀ هفتاد به آن پرداخته میشود واکنش نسلی از هنرمندان جامعۀ آمریکا به دوران نیکسون و میراث اوست.
| کتاب حاضر در زمانی (2013) نوشته شده که حتی تصور حضور فردی مانند دانلد ترامپ در کاخ سفید خندهدار به نظر میرسید. حال با توجه به این که از بسیاری جهات شبیهترین رییسجمهور ایالات متحده به ریچارد نیکسون است باید دید آیا واکنش هنرمندان هالیوود به او جریان بزرگی ماننده دهۀ هفتاد ایجاد خواهد کرد؟ آیا هالیوود که دیگر مدتها است آن اهمیت انتقادیای که در دهۀ هفتاد از آن برخوردار بود را از دست داده میتواند اهمیت دوران نه چندان دور خود را باز یابد؟ آیا شاهد دوران طلایی تازهای در سینما خواهیم بود یا همچنان باید دهۀ هفتاد قرنِ گذشته را واپسین عصر طلایی هالیوود بدانیم؟