مجموعه اشعار شارل بودلر

عشق تو را بدل به فریادى مى کنم
 اى که تنها تو را دوست مى دارم 
ز ژرفاى تاریکْ مغاکى که در آن 
دل ام در افتاده است؛
اینجا غمین دنیایى ست،
افق اش از جنس سُرب و ملال

و بر خیزاب هاى شب هایش
کفر و خوف
دستادست
غوطه مى خورند.
 خورشیدى یخین بر فراز شش ماه پرسه مى زند
و شش ماه دگر

همه شولاى تاریکى ست گسترده 
بر سردى خاک
بارى
دیارى ست سخت غمین تر ز سرزمین هاى سترونِ قطب؛
نه جانورى، نه نهرى
نه جوانه اى، نه جنگلى!

هر آینه هیچ وحشتى هرگز سهمگین تر نبوده است
ز سنگدلىِ سردِ این آفتاب بلورین
و این شبِ سترگ که به آشوبِ ازل مى ماند
 بسى رشک مى برم بر آن پست ترینِ جانوران
که مى توانند در آغوش خوابى ابلهانه غرقه شوند
و به آهستگى

کلافِ رشته هاى زمان را
پنبه کنند...