عابر هوایی

Le Piéton de l'air

اوژن یونسکو

اوژن یونسکو متولد ۲۶ نوامبر سال ۱۹۰۹، نویسنده و نمایشنامه‌نویس فرانسوی-رومانیایی است که البته بیشتر سال‌های عمرش را در فرانسه گذرانده است. یونسکو را بارزترین نماینده‌ی تئاتر آوانگارد فرانسه می‌نامند. با وجود اینکه وی شهرتش را مدیون نمایشنامه‌هایش است، کارش را با نمایشنامه‌نویسی شروع نکرد، او ابتدا شعر و نقد برای مجله‌ها و روزنامه‌های رومانیایی می‌نوشت. او در چهل سالگی اولین نمایشنامه‌اش رانوشت و اولین کارهای تئاتری‌اش که از خلاقانه‌ترین و پیشرو‌ترین آثارش محسوب می‌شدند نمایشنامه‌های کوتاه و تک‌پرده‌ای‌اش بودند. از جمله: آوازه‌خوان طاس، صندلی‌ها، درس و … از جمله کارهای‌ بلند او که مربوط به دوره‌ی دومی کاری‌اش هستند می‌توان به قاتل و کرگدن اشاره کرد که محبوبیت فراوانی داشتند. او در سال ۱۹۷۰ به عضویت فرهنگستان فرانسه درآمد و همچنین در سال ۱۹۶۴ نامزد دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات شد. یونسکو در مارس ۱۹۹۴ در سن ۸۴ سالگی درگذشت. 

سحر داوری

سحر داوری سال ۱۳۵۷ در تهران متولد شد. هشت سال داشت که به فرانسه نقل مکان کرد. پس از اینکه دیپلم کالج را گرفت به بیماری ام.اس مبتلا شد، بیماری‌ای که بر بینایی...روان..حتی بر راه رفتنش شدیدا اثر گذاشت و او دیگر نتوانست به تحصیلاتش ادامه دهد و به ایران برگشت. سحر داوری از سن پایین به نوشتن، مخصوصا در حوزه‌ی درام علاقه داشت و از سن شانزده سالگی ترجمه‌ی آثار یونسکو را آغاز کرد. وی دو نمایشگاه نقاشی در تهران بر گزار کرد وچندین کتاب از اوژن یونسکو، میلان کوندرا و یاسمین رضاو... ترجمه کرد. او در حال حاضر کاملاَ ناتوان شده است...

|     برانژه: اگه آدم فکر کنه که بدون پروانه و بال تو آسمون بودن غیرطبیعیه، اعتمادش سست می‌شه، می‌آد پایین، اما نه تندتر از آسانسور. بعضی‌وقت‌ها، به نیروی اراده، می‌شه دوباره اوج گرفت و رفت بالا، درست مثل اینکه آدم از وزنش کم کنه. اما نه برای مدت طولانی. یه تزلزل کوچیک تو ارادۀ آدم کافیه که سُر خوردن رو به پایین شروع بشه. وقتی که دوباره به راز کار در خودم پی می‌برم، بارها و بارها، موقع جهش به آسمون، به خودم گفتم «حالا دیگه بلدم، برای همیشه، دیگه یادم نمی‌ره، همون‌طور که شنیدین و دیدین یادم نمی‌ره.»