دوازده قطعه کوتاه

12 Fragments by Samuel Beckett

ساموئل بکت

|     ساموئل بارکلی بکت در ۱۳ آوریل ۱۹۰۶ در دوبلین متولد شد. خانوادۀ بکت پروتستان بودند. پدرش ویلیام، مادرش ماریا و برادرش فرانک نام داشتند. دورۀ ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد و به دلیل علاقه‌اش به زبان فرانسه، در رشتۀ ادبیات و زبان فرانسه ادامه تحصیل داد و در سال ۱۹۲۷ با درجه کارشناسی فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۹۲۸ به پاریس رفت و دو سال در اکول نرمال سوپریور به تدریس مشغول شد. در همان زمان بود که با جیمز جویس آشنایی و رفاقت پیدا کرد. این آشنایی در شکل‌گیری استعداد او تأثیر چشمگیری داشت و به او کمک‌های زیادی کرد. او در سال ۱۹۶۹ به دلیل «نوشته‌هایش - در قالب رمان و نمایش- که در فقر [معنوی] انسان امروزی، فرارَوی و عروج او را می‌جوید» جایزۀ نوبل ادبیات را دریافت کرد. او در ۲۲ دسامبر ۱۹۸۹ درگذشت و در گورستان مون‌پارناس پاریس دفن شد.

علی‌اکبر علیزاد

علی اکبر علیزاد متولد 1352است. او عضو هیئت علمی دانشکده‌ی سینما و تئاتر است. از جمله‌ی کتاب‌های تألیفی و ترجمه شده‌ی او به فارسی می‌توان به «در انتظار گودو، ساموئل بکت»، «یادداشت هایی در باب سینماتوگرافی، روبر برسون»، «رویکردهایی به نظریه‌ی اجرا»، «راهنمای عملی نمایشنامه‌نویسی»، «اولئانا» و «سوء قصدهایی به زندگی آن زن» اشاره کرد. همچنین او ترجمه‌ی مشترک با منصور براهیمی کتاب «کارگردانی نمایشنامه، فرانسیس هاج» را داشته است. علیزاد سردبیری مجموعه نمایشنامه‌های بیدگل و مجموعه‌ی تئاتر، نظریه و اجرا در انتشارات بیدگل را عهده‌دار است. همچنین مقالات تالیفی و ترجمه از جمله درآمدی به نمایشنامه‌شناسی و منطق تفنن، روزنامه شرق، فروردین 85 .یادداشت هایی در باب باغ آلبالو، دیوید ممت، کتاب از منظر درام نویس. به کوشش رضا سرور، 1386؛ آرتو و همزادش، کتاب ماه هنر را داشته است. علیزاد در زمینه‌ی تئاتر فعالیت‌هایی در گروه تئاتر آیین، گروه لو داشته است. کارگردانی نمایش در انتظار گودو، بکت، 1383، تالار مولوی، نگارش نمایشنامه شهرهای نامرئی، اجراشده در تئاتر شهر. 1384 ،کارگردانیِ نمایش اولئانا، دیوید ممت، تئاتر شهر، 1385 از جمله‌ی دیگر فعالیت‌های تئاتری اوست.

|         دوازده قطعه کوتاه از ساموئل بکت مشتمل بر نمایشنامه‌هایی از دوره‌ی درام متأخر بکت یا نمایشنامه‌های ارواح است. آنچه این دوازده قطعه را در این مجموعه گرد هم آورده اجرای‌ آنها مابین سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۵ توسط مترجم مجموعه بوده است. در عین حال قرار گرفتن این آثار در کنار هم می‌تواند تحول جنبش‌های نوین در هنرهای تجسمی(ویدئوآرت، پرفورمنس، تئاتر پست‌دراماتیک) و نیز بسط و تحول تاریخی این هنرها را در کنار اجرای معاصر توضیح دهد. این آثار به ندرت در فضای تئاتر ایرانی خوانده یا اجرا شده‌اند. ترجمه‌ی مجدد آنها و نیز مقدمه‌ی مفصل کتاب، تأکیدی دوباره بر کیفیت اجرایی آنها و نیز نمایش اهمیت این بدنه‌ی درخشان آثار فشرده و کوتاه است. قطعاً برخی از زیبا‌ترین قطعات دراماتیک تئاتر معاصر را فقط در این برهوت بکتی می‌توان یافت.