ادبیات و انقلاب (نویسندگان آلمانی)

درباره کتاب:

گزارش روله دربارهٔ یوهانس بِشِر، معروف به اُرفئوس استالینیسم، و اگون اروین کیش، تواناترین روزنامه نگار مدافع مارکسیسم، عالی است. قرائت ظریفی که روله از آثار آنا زِگرس عرضه می کند، آشکار می سازد که چگونه آن هنرمند با پیچ و تاب هایی که به رمان های اخیرش می دهد، با نیمه راست ها و نیمه دروغ های «رئالیسم سوسیالیستی» به سازش می رسد. نقش ایده های مارکسیستی در رمان های تاریخی هاینریش مان با بحث های روله به خوبی روشن می شود. با مطالعهٔ فصلی کاملاً مستند مشاهده می کنیم که اختلاف نظر هاینریش مان و توماس مان از دیالکتیکی به مراتب وسیع تر حکایت دارد ـ یعنی رویارویی ذهن و اندیشهٔ آلمانی با کشش ناسیونالیسم راست از یک سو و انترناسیونالیسم رادیکال از سوی دیگر.

آن چه در این جا زندگی هنرمندان مختلف را به یکدیگر می پیوندد، مرگ غیرطبیعی و نابهنگام است. صدای شاعران و درام نویسان و منتقدان آلمانی یکی پس از دیگری با تبعید یا قتل یا خودکشی خاموش می شود. با خواندن ماجرای نابودی اوسیتسکی، موهزام، کورنفلت، تئودور ولف، فریدل، تولر، هازنکلور، ارنست وایس، و اشتفان تسوایگ، پی می بریم که ادبیات به راستی خطرناک ترین پیشه هاست.