ساختار و تاویل متن

بخش نخست کتاب درباره‌ي تکامل تـاريخي روش ساختاري پژوهش متون ادبي است. بحث با زبان‌شنـاسي سـوسـور و منطق پيرس آغاز مي‌شـود و ادامه‌ي آن به شـرح نظريه‌هاي ادبي انديشگـراني مي‌رسـد چون شکلوفسکي، ياکوبسن، باختين، موکاروفسکي، اسپيتزر، پروپ، يولس، برمون و گرماس. در بخش دوم از انديشه‌هـايي بحث شده است که مهم‌ترين نظريه‌پردازان سـاختارگرا در سه دهه‌ي اخير در زمينه‌ي بررسي متن ادبي ارائه کرده‌اند، متفکراني چون لوي استـروس، فوکو، بارت، تودورف، ژنت، کريستوا و اکو. بخش بعدي به روش شالوده‌شکني متن مي‌پردازد که دريدا پايه گذاشته است. نقد اين متفکر از «متافيزيک حضور»، انديشه‌هاي بلوم، دمان و ديگر شالوده‌شکنـان و نيز نظريـه‌هاي ادبي فيلسوفان پسامدرنيست چون دلوز و ليوتار در اين بخش آمده است. بخش آخر دربـاره‌ي تکامـل تاريخـي و مباحث اصلي آيين هرمنوتيـک اسـت، از روش تـأويل متـون مقـدس تـا آخـرين آثـار نظـريه‌پـردازان «مکتـب دريـافت متـن». در ايـن راه انديشه‌هاي نيچـه، فرويد، هوسرل، هيدگر، هرش، ريکور، آيـزر و يـاس درباره‌ي تأويـل متن طرح شده است.