سیاحت نامه ابراهیم بیگ

درباره کتاب:

«سیاحت نامه ی ابراهیم بیگ در واقع دائره المعارف جامع اوضاع ایران در اواخر قرن سیزدهم هجری است که با قلمی تند و بی پروا و بی گذشت تحریر شده است... این نخستین رمان اصیل اجتماعی از نوع اروپایی در زبان فارسی است که زندگی مردم ایران را همچنان که بوده تشریح کرده و از این حیث شباهت زیادی به رمان نفوس مرده نویسنده ی بزرگ روس، نیکلا گوگول، دارد...» (یحیی آرین پور) «انتقاد همه جانبه ای است بر حیات جامعه ی ایرانی که سیاست، اقتصاد، روحانیت، تعلیمات، اخلاق، اعتقادات و تقریبآ همه ی متعلقات اجتماعی را نقادی می کند» (فریدون آدمیت) سیاحت نامه ی ابراهیم بیگ یکی از مهم ترین آثار دوره ی انقلاب مشروطه و پیشتاز رمان نویسی اجتماعی در ایران است، و هم از دیدگاه تأثیر ادبی در تاریخ ادبیات نوین ایران و هم از نظر نفوذ اجتماعی در عصر خویش نقش بسیار مهمی ایفا کرده است. و شاید بتوان گفت که ارزش سیاحت نامه در انقلاب مشروطه ی ایران نظیر ارزش کتاب قرارداد اجتماعی در انقلاب کبیر فرانسه است. سیاحت نامه قصه ی سیاسی عاشقانه ای است که با طنز و عصبیت روایت می شود. داستان که با گزارش واقع گرای یک مسافرت آغاز می شود، اندک اندک معنایی تمثیلی به خود می گیرد، یعنی پوسته ی حادثه ها را می شکافد و به حوادث و بازیگران خود معنایی تاریخی یا اسطوره ای می بخشد و بدین طریق در گنجینه ی ادبیات نوین ایرانی جایگاهی ممتاز می یابد.