دیوان ابوالفرج رونی

بوالفرج رونی، از ادیبان و سرایندگان معروف نیمه دوم قرن پنجم هجری است.شهرت او در شاعری از هنگام ورود به دربار سلطان ابراهیم غزنوی آغاز شد و او پسر ابراهیم یعنی سلطان مسعود(سوم) غزنوی و عده‌ای از شخصیت‌های دوره آن دو سلطان را ستایش کرده است.

اهمیت دیوان ابوالفرج،باعث شده است تا این دیوان چندین بار تصحیح و چاپ شود.

جدیدترین چاپ آن به تصحیح دکتر مهدی مهدوی دامغانی است.این تصحیح در سال 1347 به چاپ رسیده است.

هرچند منابع و نسخه بدل‌های این تصحیح ارزشمند و معتبر است،اما برخی خوانش‌های دکتر مهدوی دامغانی و مواردی از تصحیح‌های قیاسی اون قابل تامل است.

همچنین اغلاط و کاستی‌هایی نیز در این تصحیح وجود دارد که برخی از آنها با تصحیح پرفسور چایکین مشترک است و در بسیاری موارد هر دو تصحیح در تعیین شکل درست ضبط‌هایی از واژگان یا ترکیب‌ها و تعبیرات نادرست عمل کرده‌اند.

در کتاب حاضر مولف در نهایت از بین شصت و سه نسخه خطی فهرست شده از دیوان ابوالفرج چهار نسخه را برای مقابله انتخاب نمود.

در بین این نسخ دو نسخه مربوط به سال‌های 692 و 699 همان نسخه‌های مورد استفاده دکتر مهدوی دامغانی است.