مساله درست و غلطنگارش و پژوهش در زبان فارسی

کتاب «مساله درست و غلط نگارش و پژوهش در زبان فارسی » نوشته خسرو فرشيدورد است که به موضوع فن نگارش، فارسی می پردازد.
در بخشی از اين کتاب می خوانيم:«خط چهرهٔ‌ مکتوب زبان است و همان‌گونه که زبان از مجموعه‌ی اصول و قواعدى به نام «دستور زبان» پيروى مى‌کند.خطّ فارسى، به‌موجب اصل پانزدهم قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران، ‌خطّ رسمى کشور ماست و کلّيهٔ اسناد رسمى و مکاتبات و کتاب‌هاى درسى بايد به اين خط نوشته شود، و طبعاً چنين خطّى بايد قواعد و ضوابطى معلوم و مدوّن داشته‌باشد تا همگان، با رعايت آن‌ها، هويت خط را تثبيت کنند و محفوظ دارند. تدوين مجموعهٔ قواعد و ضوابط خطّ فارسى، مخصوصاً در سال‌هاى اخير که استفاده از رايانه در عرصهٔ ‌خط و زبان روزافزون شده و حروف‌نگارى و صفحه‌آرايى و ويرايش و نمونه‌خوانى و تهيهٔ‌ نمايه و کارهاى بسيار ديگرى در حوزهٔ‌ نگارش و چاپ بر عهدهٔ‌ رايانه قرار گرفته، و در نتيجه دايرهٔ‌ شاغلان به امر چاپ و تکثير از حلقهٔ‌ متخصّصان سنّتى اين فن بسى فراتر رفته و فراخ‌تر شده، ضرورت و اهميت بيشترى پيدا کرده است، چنان‌‌که نگرانى از خطر بروز تشتّت و اِعمال سليقه‌هاى مختلف و متضاد نيز نسبت به گذشته افزايش يافته است.در باب دستور خطّ فارسى، همواره اختلاف سليقه و مشرب وجود داشته‌است؛ بعضى طرف‌دار باز گذاشتن دست نويسنده در انتخاب شيوهٔ ‌نگارش بوده و حداکثر جواز و رخصت را تجويز مى‌کرده‌اند و بعضى ديگر، برعکس، گرايش به وضع قوانينى عام و قطعى و تخلّف‌ناپذير داشته و آرزو مى‌کرده‌اند که در عالم خط و کتابت نيز قوانينى شبيه قوانين حاکم بر علائم رياضيات حاکم باشد. از جهتى ديگر، برخى از اهل فن معايب و مشکلات موجود را در خطّ فارسى تا آن اندازه فراوان و جدّى دانسته‌اند که رفع آنها را جز با افزودن و درکار آوردن حروف و علائم جديد ميسّر نمى‌شمرده‌اند، و گروهى ديگر کمترين تحوّل و تبدّلى را در خطّ فعلى نپذيرفته و آن را به زيان زبان مى‌دانسته‌اند.»