بیگانه

رمان "بیگانه" را یکی از اصلی ترین آثار فلسفه اگزیستانسیالیسم قلمداد می کنند. این کتاب زمانی نوشته شد که الجزایر مستعمره فرانسه بود.
این کتاب داستان یک مرد درونگرا به نام مرسو را تعریف می کند که مرتکب قتلی می شود و در سلول زندان در انتظار اعدام خویش است. داستان در دهه ۳۰ در الجزایر اتفاق می افتد.
داستان به دو قسمت تقسیم می شود. در قسمت اول مرسو در مراسم تدفین مادرش شرکت می کند و در عین حال هیچ تأثر و احساس خاصی از خود نشان نمی دهد. همسایه مرسو که ریمون سنته نام دارد و متهم به فراهم آوردن شغل برای روسپیان است با او رفیق می شود. مرسو به سنته کمک می کند، دوست او را که سنته ادعا می کند دوست قبلی اوست به سمت خود بکشد. سنته به آن زن فشار می آورد و او را تحقیر می کند. مدتی بعد مرسو و سنته کنار ساحل به برادر آن زن و دوستانش برمی خورند. اوضاع از کنترل خارج می شود و کار به کتک کاری می کشد.
پس از آن مرسو بار دیگر مرد عرب را در ساحل می بیند و این بار کس دیگری جز آن ها در اطراف نیست. بدون دلیل مشخص مرسو به سمت مرد عرب تیراندازی می کند.
در قسمت دوم کتاب محاکمه مرسو آغاز می شود. در این جا شخصیت اول داستان برای اولین بار با تأثیری که بی اعتنایی و بی تفاوتی برخورد او بر دیگران می گذارد روبرو می شود.
کامو در مقدمه ای بر این رمان می نویسد: دیرگاهی است که من رمان بیگانه را در یک جمله که گمان نمی کنم زیاد خلاف عرف باشد، خلاصه کرده ام: "در جامعه ما هر کس که در تدفین مادر نگرید، خطر اعدام تهدیدش می کند."
قهرمان این داستان از آن رو محکوم به اعدام شد که در بازی معهود مشارکت نداشت. در این معنی از جامعه خود بیگانه است و از متن برکنار.
هر نویسنده ای در متنی که می نویسد قصد دارد در جایی از داستانش مخاطب را به یک معنا غافلگیر کند و پتک را بر سرش فرود آرد. مرسو بعد از شنیدن خبر مرگ مادرش دچار بهت می شود. اما بهت او متفاوت است، او از این جهت تعجب می کند که چرا با شنیدن این خبر ناراحت نشده؟
کامو معتقد است دیگر قلابی به آسمان نیست تا معنایی از آن بگیریم. زندگی تکراری پوچ و تلاشی بیهوده است و معنایی جز جریان یافتن ندارد. اما باید همچنان استوار ایستاد و این تلاش بیهوده را انجام داد.