آیا کتاب را خوانده‌اید؟
آیا کتاب را خوانده‌اید؟
می‌خواهم بخوانم
می‌خواهم بخوانم
در حال خواندن
در حال خواندن
خواندم
خواندم
می‌خواهم بخوانم می‌خواهم بخوانم
در حال خواندن در حال خواندن
خواندم خواندم
آیا کتاب را دوست داشتید؟
آیا کتاب را دوست داشتید؟
دوست داشتم
دوست داشتم
دوست نداشتم
دوست نداشتم
دوست داشتم دوست داشتم
دوست نداشتم دوست نداشتم
می‌خواهم بخوانم 0
در حال خواندن 0
خواندم 0
دوست داشتم 12
دوست نداشتم 0

داستانهای مدرن قاتل در باران

امتیاز محصول:
(1 نفر امتیاز داده است)
دسته بندی:
داستان
ویژگی‌های محصول:
کد کالا:
64045
شابک:
9786006867281
موضوع:
گوناگون
زبان:
فارسی
سال انتشار:
1392
جلد:
شمیز
قطع:
رقعی
تعداد صفحه:
80
وزن:
120 گرم
قیمت محصول:
50,000 ریال
موجود نیست
درباره داستانهای مدرن قاتل در باران :
بیلی وایلدر می گفت: از میان کسانی که با آن ها کار کرده ام، دو نفرند که هرکسی به من می رسد، درباره آن ها می پرسد: مرلین مونرو و ریموند چندلر.

تکلیف مرلین مونرو مشخص است: بازیگر خوش چهره سینمای هالیوود که مرگ مرموز و زودهنگامش در اوج شهرت، از او یک افسانه ساخت و هنوز که هنوز است، محبوبیتش پابرجا و  کنجکاوی درباره او بسیار است. اما نویسنده ی گَندِ دماغی که کمتر کسی می توانست با اخلاق عجیب و غریب او کنار بیاید، این وسط چه کار می کند؟

خود وایلدر در چند ماه همکاری نزدیک با او (برای نوشتن فیلم نامه ی غرامت مضاعف)، مجبور بود همه جوره مبادی آداب باشد، مبادا که به تریج قبای آقای چندلر بربخورد! تنها نویسنده ای که در پیاده روی مشاهیر هالیوود، ستاره ای هم به افتخار او، در کنار دیگر مشاهیر این کارخانه ی رویا سازی قرار داده شده (یعنی ریموند چندلر به اندازه ی دیگر مشاهیر هالیوود، معروف و محبوب است)؛ نویسنده ی کج خلقی که ازقضا از هالیوود و مناسبات آن و حتی خود سینما نفرت داشت! 

نه ستاره سینما بود و نه حتی در زمان حیاتش، چهره ی موردعلاقه ای برای رسانه ها به شمار می آمد. بااین حال امروز از او به عنوان «چندلر کبیر» یاد می کنند و هرچه زمان می گذرد بر اعتبار و محبوبیتش افزوده می شود.

چندلر مصداق بارز کسی ست که شهرتش را مدیون اهمیت، جذابیت و بالأخص جادوی آثارش بوده. مگر می توان کسی که آثاری چنین درخشان نوشته، دوست نداشت؟ شکی نیست چندلر کار خود را بسیار جدی گرفته بود، با این که بعید می دانست دیگران آن را خیلی مهم تصور کنند. شاید هم پیش بینی می کرد روزی خواهد آمد که اهمیت کارش روشن شود؛ و به همین خاطر وقتی نویسنده ای به او گفت: تو که این قدر عالی می نویسی، چرا وقتت را صرف نوشتن داستان های پلیسی می کنی؟!  جواب داد: برای من نوشتن داستان پلیسی جدی ترین نوع نوشتن است. (نقل به مضمون) و اگر این گونه نمی اندیشید، نمی توانست یکی از انگشت شمار کسانی باشد که با آثارش، ادبیات پلیسی را از جایگاه یک گونه ی صرفاً سرگرمی سازی و عامه پسند، به سبکی ادبی (همان قدر که دیگر سبک ها می توانند جدی باشند) ارتقاء دهد. پس جای تعجب نیست برخلاف دیگر نویسندگان آثار پلیسی جنایی که اغلب بسیار پرکار بودند، او گزیده کار بود و با وسواس می نوشت.

چندلر درعین حال یکی از معروف‎ترین و محبوب‎ترین و البته شریف‎ترین کارآگاهان ادبیات پلیسی جنایی را به نام فیلیپ مارلو خلق کرد؛ مردی کَلبی مَسلک، تلخ اندیش و تنها، که در موقع لزوم بسیار حاضرجواب می شد. حاضر جوابی اش جذاب و توأم با ظرافت و طنزی تلخ بود و اغلب چون شهسواری برای نجات دختران در حال سقوط از راه می رسید؛ شوالیه ای با کلاهِ شاپو!

از همه این ها که بگذریم مهم ترین ویژگی چندلر، سبکِ جادویی او در نوشتن بود، با نثری تقلیدناپذیر و منحصر به فرد؛ افزون بر این، دیالوگ نویسی قهار و استاد توصیفاتی  تأثیرگذار و به یادماندنی بود.

ریموند چندلر، به سال ۱۸۸۸ در شیکاگو آمریکا متولد شد، پس از جدایی پدر مادرش، در کودکی به انگلستان رفت و تا جوانی در آنجا ماند. این دوره تأثیری عمیق بر او گذاشت به خصوص به عنوان فردی مبادی آداب که تربیت جنتلمن مآب انگلیسی داشت. 

هنگام ازدواج، زنی را برگزید که هجده سال از خودش بزرگتر بود، همراهی با زنی که جای خواهر بزرگ ترش بود، در مجامع مختلف، او را اذیت می کرد؛ با این حال همسرش را بسیار دوست داشت؛ آن قدر که پس از مرگ او، دست به خودکشی زد، اما نجات پیدا کرد. 

سرانجام، پنج سال بعد از مرگ همسرش، ریموند چندلر در ۱۹۵۹ به دلیل ابتلا به التهاب ریه ، با تنی رنجور روی تخت بیمارستان چشم از جهان فروبست. در حالی که هنوز نوشتن نیمی از رمانی به نام Poodle Spring باقی مانده بود که بعدها توسط نویسنده ای دیگر کامل شد.

ریموند چندلر دیر داستان نویسی را شروع کرد، اولین داستانش «حق السکوت بگیرها آدم نمی کشند» در سال ۱۹۳۳، وقتی چهل و پنج ساله بود، در مجله ی «بلک ماسک» (نقاب سیاه) منتشر شد. با این حساب تنها بیست و پنج سال را به داستان نویسی گذراند. در قیاس با دیگر نویسندگان آثار پلیسی،در  همین بیست و پنج سال نیز چهره ای کم کار بود. تنها هفت رمان و بیست و سه داستان کوتاه و بلند از او منتشر شد، که هشت تای آن ها را خودش کنار گذاشت. 

«قاتل درباران» یکی از این هشت داستان بود که چندلر در زمان حیاتش راضی نشد در قالب کتاب منتشر کند. نه این که به نظرش داستان های بدردنخوری بودند؛ نه. او از این هشت داستان، بعدها به عنوان پشتوانه ی نوشتن سه تا از رمان های خودش استفاده کرده بود. و تنها علتی که چندلر در زمان حیات خود راضی به نشر دوباره این هشت داستان در قالب کتاب نشد، این بود که احساس خوبی از منتشر کردن داستانی که برای نوشتن اثر دیگری از آن استفاده کرده بود، نداشت.

«قاتل در باران» چهارمین داستانی ست که به قلم چندلر در ۱۹۳۵ (در بلک ماسک) منتشر شد. چند سال بعد، او از این داستان نیمه بلند برای نوشتن فصل های چهارم، ششم تا دهم و دوازدهم تا شانزدهمِ اولین و معروف ترین رمانش «خواب بزرگ» استفاده کرد. فصول دیگر رمان نیز با استفاده از دو داستان کوتاه «پرده» و «سنگ یَشم ماندارین» نوشته شده است.

همین که یک نویسنده بتواند از سه داستان کوتاه مستقل خود، رمانی عالی و برخوردار از پیرنگ حساب شده بنویسد، حاصل چیزی جز نبوغ نمی توانست باشد.
اما آن چه گفته شد، بدین معنا نیست که «قاتل در باران» به عنوان اثری مستقل، قابل ارائه نیست. این داستان نیمه بلند، اثری ست کامل که ویژگی های سبکی آثار چندلر را نیز در خود دارد.

در رمان «خواب بزرگ» برای نخستین بار شاهد حضور فیلیپ مارلو، هستیم، کارآگاه ثابت رمان های چندلر که در داستان های کوتاه چندلر، وجوه گوناگون شخصیت او، در قالب کارآگاه هایی با نام هایی دیگر، اتود زده شده و سرانجام برای نخستین بار در خواب بزرگ، از مارلو رونمایی می شود. کارآگاهی که به عنوان یکی از محبوب ترین شمایل های برخاسته از ادبیات، برای همیشه ماندگار شد. 

آثار چندلر، شاخصِ گونه ای مدرن از ادبیات پلیسی هستند که خاستگاهش مجله «بلک ماسک» (مجله ای پالپ و مختص داستان های پلیسی) بود و نویسندگان معروف آن همانند دشیل همت، ریموندچندلر، ارل استنلی گاردنر، هوراس مک کوی و... با آثارشان نقطه ی پایانی بر دوران طلایی ادبیات پلیسی جناییِ سنتی گذاشتند. آثار پلیسی ای که از قراردادهای کیشه ای این گونه پیروی می کردند و نویسندگان شاخص آن، همانند آگاتا کریستی، دروتی ال سایرس و... در اروپا متمرکز بودند. داستان های آن ها  اغلب در فضاهای محدود به خانه های اشرافی و با شخصیت های متعلق به طبقات مرفه می گذشت. اما چندلر و همتایانش، این داستان ها را به دل اجتماع بردند و از زبان توده ی مردم نیز برای نوشتن آثارشان بهره گرفتند. بنابراین به عنوان ادبیات پلیسی رئالیستی که به جرم جنایت در لایه های درونی جامعه می پرداختند، معروف شدند.

فرق کارآگاهی چون فیلیپ مارلو که از دل اجتماع برخاسته بود، با هرکول پوارو که سوژه هایش را در نشست و برخاست با طبقه مرفه پیدا می کرد، در این بود که مارلو نه برای اثبات توانمندی و قدرت سلول های خاکستری مغزش (نکته ای که پوارو همیشه به آن می نازید) و نه حتی صرفا برای اجرای قانون، که به دلیل ضرورتی ورای این ها و برای پیشگیری یا مبارزه با انحراف و نجات انسان های بی گناه و قربانی از سقوطِ کامل، وارد گود می شد، حتی اگر برای او نفع مالی هم نداشت.

نثر چندلر، به دلیل سبک خاص او در توصیف های موجز و خاصه نوع دیالوگ نویسی اش، در برگردان فارسی، مَحکی جدی برای هر مترجمی ست. مترجمی که هم باید ظرایف زبانی، ریتم و ایجاز این نثر را از کار آورد و هم دیالوگ های چند پهلوی او را به فارسی معادل سازی کرده و هم اینکه طنازی های موجود در آن را به عنوان یکی از عوامل جذابیتش حفظ کند. چنان که اهل فن بر این باورند که باوجود ترجمه های گوناگون از آثار چندلر و چهره های بعضا شناخته شده ای که به سراغ این آثار رفته اند، هنوز جای آن ترجمه ها که حق مطلب را در مورد آثار او ارائه کنند، خالی ست. بااین حال با فروکاهیدن از سطح توقع خود، فعلاً به آنچه در اختیار داریم بسنده می کنیم و آن ها را غنیمت می شمریم! 

«قاتل در باران» با ترجمه سیما زائر رفیعی به همت نشر روزگار نو، در قالب کتابی مستقل، منتشر شده است. این داستان پیش ازاین نیز دو بار به فارسی در آمده، یکبار توسط کاظم اسماعیلی و دیگر بار توسط امید نیک فرجام. مترجمان قبلی با توجه به کم و کیف آثار چندلر و سبک خاص او، زبانی نزدیک تر به زبان محاوره ای را برگزیده بودند، اما سیما زائر رفیعی ترجیح داده نثری غیر محاوره ای و ادبی تر انتخاب کند. بااین حال کماکان تجربه ی خواندن اثری از چندلر، در این کتاب نیز جذابیت خود را حفظ کرده است. 

این کتاب سی و چهارمین جلد از مجموعه ی «داستان های مدرن کلاسیک» است که نشر روزگار نو در چند سال اخیر تمرکز خود را روی انتشار آن ها گذشته و تاکنون بیش از چهل و پنج جلد آن منتشرشده است. 

«داستان های مدرن کلاسیک» با حفظ جذابیت و تنوع، مجموعه ای از  آثار کوتاه و بلند نویسندگان مدرن قرن بیستم را در دستور کار خود قرار داده، کاری که فی النفسه بسیار ارزنده محسوب می شود. البته جای نوشته ای در معرفی هر اثر و نویسنده ی آن در ابتدای این کتاب ها خالی ست. مخصوصا که برخی از این نویسندگان و آثارشان بعضا در میان خوانندگانِ فارسی زبان، کمتر شناخته شده هستند.

* معرفی کتاب از الف کتاب