جاده

جاده رمانی است پر هراس، حکایت زندگی، پس از مرگ طبیعت و تمدن بشری، در این زمان کشورها و دولت ها وجود خارجی ندارند. دیگر چیزی به نام نظم و قانون حکم فرما نیست. تابلوهای تبلیغاتی محصولاتی را معرفی می کنند که دیگر ما به ازایی در دنیای خار ندارد. خورشید هیچ گاه از پس ابرهای خاکستر بر زمین نمی تابد. اکثر آدم ها در انفجار اتمی عظیمی جان باخته اند و آن ها هم که زنده مانده اند، یا عضو دسته ی جنایت کاران بی رحم شده اند یا زباله گردهایی هستند تنها و بعضاً خطرناک. مک کارتی در این کتاب می کوشد آن چه را آلبرت اینشتین شش دهه پیش کوشید به ما بیاموزد به یادمان آورد: «اگر جنگی هسته ای رخ دهد، آن وقت زنده ها به مردگان رشک خواهند برد.» با تمام این ها «جاده» نه داستان ناامیدی، که نقل پیروزی عشق و انسانیت است بر نفرت و پلیدی.زنده و شیوا... «جاده» خواندنی ترین اثر مک کارتی است که سیمای جهان را پس از مرگ طبیعت و تمدن بشری به گونه ای بی نظیر و یک دست به تصویر می کشد.