آیا کتاب را خوانده‌اید؟
آیا کتاب را خوانده‌اید؟
می‌خواهم بخوانم
می‌خواهم بخوانم
در حال خواندن
در حال خواندن
خواندم
خواندم
می‌خواهم بخوانم می‌خواهم بخوانم
در حال خواندن در حال خواندن
خواندم خواندم
آیا کتاب را دوست داشتید؟
آیا کتاب را دوست داشتید؟
دوست داشتم
دوست داشتم
دوست نداشتم
دوست نداشتم
دوست داشتم دوست داشتم
دوست نداشتم دوست نداشتم
می‌خواهم بخوانم 1
در حال خواندن 0
خواندم 1
دوست داشتم 12
دوست نداشتم 0

دگردیسی در ضیافت (داستان های طنز سورئالیستی آلبرتو موراویا 7)

امتیاز محصول:
(1 نفر امتیاز داده است)
دسته بندی:
داستان جهان
ویژگی‌های محصول:
کد کالا:
50489
شابک:
9789647081818
انتشارات:
موضوع:
داستان های ایتالیایی قرن 20
زبان:
فارسي
جلد:
نرم
قطع:
رقعی
تعداد صفحه:
136
طول:
21.5
عرض:
14.4
ارتفاع:
0.7
وزن:
168 گرم
قیمت محصول:
600,000 ریال
موجود نیست
درباره دگردیسی در ضیافت (داستان های طنز سورئالیستی آلبرتو موراویا 7):
درباره کتاب:

شاید مسائل برون متنی، در ارزش گذاری یک متن ملاکی قابل استناد نباشند، اما اگر برآمده از تجربیات زندگی شخصی و اجتماعی یک نویسنده باشند، می توانند در شناخت بهتر یک متن بسیار به کار آیند. شکی نیست نویسندگان، از زندگی خود بسیار ایده گرفته و در آثارشان منعکس می کنند؛ گاه تعمدی و فکر شده و گاه بی آنکه بدان واقف باشند.

آلبرتو موراویا نیز از این قاعده مستثنی نبود.  او در سال ۱۹۰۷ در خانواده ای زن سالار به دنیا آمد که به دلیل خصلت های خاص پدر (یک معمار حرفه ای و نقاشی غیرحرفه ای) و روحیه برتری جویانه مادر که به طبقه اجتماعی بالاتری تعلق داشت؛ حضور پدر در این خانواده کمرنگ بود. بعدها موراویا بی آنکه بداند، در داستان هایش اغلب خانواده هایی را ترسیم می کرد که در آن ها، این زنان بودند که نقش تأثیرگذار و محوری داشتند.

تأثیرات خودآگاهانه نیز در آثار موراویا فراوان بودند که در مهمترین نمونه ی آن زمینه ساز خلق داستان هایی سورئالیستی و هجو آمیز در کارنامه نویسنده ای شدند که به نوشتن داستان های رئالیستی شهره بود.

نوشتن پنجاه وچهار داستان کوتاه حاصل همین رویکرد در کارنامه ادبی اوست. برگردان فارسی این داستان ها را انتشارات کتاب خوشید در قالب سه مجموعه داستانِ «گوساله دریایی» (که پیشتر در الف ِکتاب بدان پرداخته شده) و «دگردیسی در ضیافت» و «خوشبختی در ویترین» با کیفیتی مقبول و حرفه ای در اختیار مخاطبان قرار داده است.

مشهور است رگه های فلسفی در اغلب آثار موراویا پررنگ بوده؛ اما او جنبه های سیاسی و اجتماعی، به ویژه در انتقاد از طبقه متوسط ایتالیا را نیز فراموش نکرده؛ به خصوص زمانی که حکومت فاشیست های ایتالیا قد علم کرد و سایه ی مخرب آن چنان بر جامعه ایتالیا سنگینی می کرد که موراویا بی تفاوتی به آن را جایز ندید.

نوشتن داستان هایی که حکومت خودکامگان را نشانه رفته باشد بی بها نیست، چنان که برای او نیز باوجود تمهیداتی که به کاربست، بهای سنگینی داشت؛ ممنوع القلمی و در بدری چندساله کمترین آن بود.

داستان های سورئالیستی موراویا حاصل چنین شرایطی بود، او برای فرار از سانسور و  انتقاد از حکومت فاشیستی ایتالیا، به نوشتن داستان هایی سورئالیستی و هجوآمیز پرداخت. موسولینی و طرفدارانش، اگرچه بی رحمانه با مخالفان خود روبه رو می شدند، اما  تدابیر موراویا تا اندازه ای او را از گرفتارشدن در طبعات سخت انتقادهایش مصون داشت.

«خوشبختی در ویترین» دربرگیرنده پانزده داستان کوتاه و «دگردیسی در ضیافت» مجموعه هجده داستان کوتاه از همین آثار سورئال و طنزآمیز موراویاست که در حد فاصل میانه ی دهه سی تا میانه ی دهه چهل میلادی نوشته شده اند. ترجمه این داستانها حاصل همکاری هاله ناظمی، اعظم رسولی و مژگان مهرگان است که نشر کتاب خورشید در مجموعه ای ارزنده که با رویکرد متمرکز، به انتشار داستانهای نویسندگان شاخص ایتالیایی اختصاص داده، به خوانندگان فارسی زبان عرضه کرده است.

داستان های این دو کتاب نشان از این واقعیت دارند که محدودیت پیش آمده، باعث ظهور و بروز جنبه های دیگری از توانایی های موراویا شده است. پناه بردن به نماد و تمثیل ها برای بیان انتقادات در متن داستان تخیل او را به حرکت واداشته که به باروریِ بیشتر تخیل او انجامیده است.

«اولین گزارش فرستاده ویژه ماه از کره زمین» از کتاب خوشبختی در ویترین، نمونه جالب توجهی برای مشاهده تمهیداتی ست که موراویا در این آثار بکار گرفته است. این داستان حاصل که آمیزش هنرمندانه دو گونه سورئال و طنزآمیز است. در این داستان موجودتی که از ماه به زمین آمده اند گزارشی از نژاد بشر برای ساکنان سیاره خود می فرستند. بشری که به دو نژاد فقیر و غنی تقسیم شده. البته این نژاد غنی است که دادن گزارش به مأموران کره ماه را در اختیار خود دارد، نه فقرایی که معلوم نیست از کجا سروکله آن ها پیداشده و عادت به پوشیدن لباس های کثیف دارند!

این داستان که با زبانی گزارشی توسط مأمور ویژه ماه روایت می شود در اصل نگاهی پر از نیش و کنایه به نژادپرستان و فاشیست ها دارد که پشت سمبل ها و نمادها فقیر و غنی پنهان شده اند؛ هرچند که در این قالب معنایی نیز دارای مفهوم هستند.

در داستان دیگری با عنوان «اپیدمی» او فاشیسم را همچون بیماری همه گیر توصیف می کند که می تواند به دیگر آدم ها نیز سرایت کرده و د عین حال این داستان بستری ست برای نمایش روند فاشیست شدن یک انسان.

داستان های گردآمده در این دومجموعه، با مدد جستن از قوه تخیل و پناه بردن به رؤیا، از جهانی منحصر به فرد برخوردارند که واقعیت در قالب المان هایی فراواقعی منعکس شده است. این داستانها اغلب هجویه هایی هستند بر فاشیسم، و نگاهی منتقدانه دارند برجنبه های غیرانسانی چنین حکومت هایی و همچنین بلندپروازی های شان و نیز ضعف و اختگی آدم هایی که بدان تن در می دهند.

اگرچه به تجربه داستان هایی که مایه های رئالیستی دارند عموماً در جذب مخاطب موفق تر هستند، اما خواندن این داستان ها برای مخاطب جهان سومی که تجربه ملموسی از استبداد و خودکامگی حکومت ها در تاریخ معاصر خود و کشورهای پیرامونش دارد؛ از لطفی ویژه برخوردار است.

نوشتن داستان هایی که از شرایط سیاسی خاص یک دوران وام می گیرند همواره با این مشکل روبه روست که با گذر از آن مقطع تاریخی، تازگی و موضوعیت خود را از دست بدهند. شاید اگر موراویا نیز با بیانی رئالیستی و مستقیم داستان های خود را نوشته بود، حاصل کارش امروز (به خصوص برای مخاطبان ایتالیایی اش) دیگر کهنه شده چنگی به دل نمی زد.

گرایش او به سورئالیسم تنها به سرپوشی برای گذر از سانسور محدود نشده؛ تخیلِ بارور و قدرت نویسندگی اش، به خلق داستان هایی دارای ارزش های هنری انجامیده که درگذر زمان تازگی شان رنگ نباخته. هرچند که تا حکومت های خودکامه و استبداد به اشکال مختلف آن در سرتاسر جهان وجود دارد، این داستان ها از لحاظ محتوایی نیز موضوعیت خود را از دست نخواهند داد.

* معرفی کتاب از الف کتاب
برچسب‌ها: