فاوست (تراژدی بخش دوم)

نمایشنامه‌ای به قلم یوهان ولفگانگ فون گوته است. این اثر را م. ا. به‌آذین به فارسی ترجمه کرده است. یوهان ولفگانگ فون گوته از مهم‌ترین شخصیت‌های ادبی جهان است. او شاعر، نویسنده، نقاش، فیلسوف و سیاست‌مدار آلمانی‌تبار بود. گوته در ادبیات آلمان نقشی کلیدی دارد و از پیشگامان جنبش رمانتیسم محسوب می‌شود. او در خانه به کمک معلم خصوصی و پدرش تحصیلات ابتدایی و زبان‌های لاتین، یونانی، عبری و انگلیسی را فراگرفت. شواهدی دال بر تلاش گوته برای یادگیری زبان عربی در آخرین خانه‌ی او در وایمر پیدا شده است. در سال 1774 رمان رنج‌های ورتر جوان از گوته به چاپ رسید. این کتاب از این جهت تاریخ‌ساز است که اولین کتاب پرفروش جهان محسوب می‌شود.

نمایشنامه‌ی فاوست دو بخش دارد و در ژانر تراژدی نوشته شده است. به زعم بسیاری، فاوست برترین اثر ادبیات آلمان است. این نمایشنامه رکورد بیشترین تماشاچی را در دست دارد و الهام‌بخش اصلی میخائیل بولگاکف برای نوشتن رمان مرشد و مارگاریتا عنوان شده است. این اثر اولین بار در سال 1790 به چاپ رسید و به صورت کتاب در دسترس عموم قرار گرفت. هجده سال بعد گوته نسخه‌هایی از این اثر را منتشر کرد که امروز آن‌ها را بخش اول و دوم این نمایشنامه می‌دانیم.

نمایشنامه‌ی فاوست داستان مردی را روایت می‌کند که در ازای علم، روحش را به شیطان می‌فروشد. گوته در نسخه‌های اولیه تمرکزش را روی روح فاوست قرار داده بود؛ اما نسخه‌ی نهایی روی ابعاد فلسفی، روانشناختی و تاریخی این تصمیم و اثرش بر جامعه تمرکز دارد. کریستوفر مارلو در قرن شانزدهم، نمایشنامه‌ای با نام دکتر فاستوس نوشته بود که الهام‌بخش آن داستان‌های قدیمی آلمانی پیرامون مردی بود که روحش را به شیطان می‌فروشد. احتمالاً الهام‌بخش گوته برای نوشتن این نمایشنامه، همان داستان‌های قدیمی بوده است.