داستان های تولد

کتاب «داستان‌های جشن تولد»، مجموعه داستان گردآوری شده توسط هاروکی موراکامی( -۱۹۴۹) نویسنده مشهور ژاپنی است، که تا کنون جوایز ادبی مختلفی را دریافت کرده است. از جمله این جوایز می‌توان به یومیوری، نوما و گونزو اشاره کرد. مهم‌ترین اثر موراکامی «کافکا در ساحل» است که توانست در فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار گیرد، شاید چیزی که آثار موراکامی را از دیگران متمایز می‌کند، استفاده او از عناصر بومی و فرهنگی ژاپن است که در جا به جای نوشته‌هایش به خوبی دیده می‌شود. در این کتاب داستانهایی از «کاترین براش، ریموند کارور، کلر کیگان، دانیل لاینز، پل ترو، اتان کانین، ویلیام تره ور، دنیس جانسن و هاروکی موراکامی» به چشم میخورد. همچنین «جشن تولد، حمام، نزدیک لب آب، گردش، کیک تولد، فرشته رحمت، ۲۰ سالگی، بازی تاس، دان دان، سواری و…» عنوان بعضی داستان های کتاب است. در بخشی از کتاب «داستان‌های جشن تولد» می‌خوانیم: «من روز ۱۲ ژانویه سال ۱۹۴۹ پا به عرصه‌ی زندگی این دنیا گذاشتم، یعنی به نسل انفجار جمعیتِ کودکان تعلق دارم. جنگ طولانی دوم جهانی سرانجام به پایان رسیده بود و آن‌هایی که به‌هرحال جان سالم به در بردند، نگاهی به دوروبرشان انداختند، نفس عمیقی کشیدند، ازدواج کردند و شروع کردند به بچه درست کردن، بچه پشت بچه. طی چهار پنج سال بعد از جنگ جمعیت دنیا زیاد شد ـ در واقع منفجر شد. طوری که سابقه نداشت. من یکی از آن بچه‌های گمنام و بی‌شماری بودم که در آن دوره به دنیا آمدند. در ژاپن، در خرابه‌های سوخته‌ی باقی‌مانده از بمباران شدید به دنیا آمدیم، در دوره‌ی جنگ سرد و رشد سریع اقتصادی به بلوغ رسیدیم، وارد مرحله‌ی جوانی شدیم و با اولین تجربه‌های ضد فرهنگی کشور در اواخر دهه‌ی ۶۰ تعمید شدیم. در تب آرمان‌گرایی، به دنیای خشک و انعطاف‌ناپذیر اعتراض کردیم، به موسیقی دٌرز و صلح جیمی هندریکس گوش سپردیم و بعد خواسته یا ناخواسته، به زندگی واقعی تن دادیم که نه به آرمان‌گرایی ربط داشت و نه ملهم از راک اندرول، بود. حالا هم که پنجاه رفته و ما... در این فاصله حوادث شگرفی رخ داد ـ سفر انسان به ماه و فروریختن دیوار برلین. البته این‌ها در آن زمان پیشرفت‌های پر معنایی به نظر می‌رسید و شاید در زندگی من هم تأثیرات عملی گذاشته باشد، اما حالا که به گذشته نگاه می‌کنم، باید صادقانه بگویم که به نظر نمی‌رسد این وقایع تأثیر چندان خاصی در روش زندگی من و تعادل میان امید و ناامیدی یا خوش‌بختی و بدبختی داشته‌ باشند».