ماه و آتش

درباره کتاب:

ماه و آتش، آخرین رمان و به‌نظر منتقدان بهترین رمان چزاره پاوزه (۱۹۰۸ ـ ۱۹۵۰ میلادی) رمان‌نویس، مترجم، شاعر و منتقد ادبی اهل ایتالیاست. پاوزه این کتاب را سال ۱۹۴۹ نوشت.

عنوان رمان به مناسک آیینی باروری زمین اشاره دارد که در شمال ایتالیا برگزار می‌شود. آیینی مخصوص شب‌های ماه کامل که در آن بازمانده کشتزارها را بر تپه‌ها و میان تاکستان‌ها آتش می‌زنند و باور دارند این آتش در شب ماه کامل به بیدار شدن زمین و حاصلخیزی آن و افزایش محصول کمک می‌کند.

ماه و آتش روایت یک راوی بی‌نام است که پس از جنگ جهانی دوم از کالیفرنیا به سرزمین روزهای کودکی خود در ایتالیا بازمی‌گردد و در پی آن است که بداند چه بر سر آن روستا، تاکستان‌ها، کشتزارها و مردمانش آمده است و در این سال‌ها، ایتالیا و آن حوالی، جنگ را از سر گذرانده‌اند. فاشیسم، زندگی پارتیزانی و البته در پس تمام این‌ها خاطراتی از عشقی مرموز حضور دارد و آخر این معجون غریب عشق و جنگ و فاشیسم، خیانت، حرام‌زادگی و خاطرات گذشته است که امروز راوی را تغییر می‌دهد.

نوتو، یکی از شخصیت‌های رمان ماه و آتش است که راوی اول شخص داستان با او احساس نزدیکی می‌کند و تمام اتفاقات کوچک و بزرگ زندگی‌اش را با او در میان می‌گذارد. پاوزه در سال‌های پایانی زندگی‌اش، اغلب به زادگاهش سرمیزد. پیش دوست قدیمی‌اش، پینولو اسکالیونه که درواقع همان نوتوی رمان ماه و آتش است، می‌رفت و با کمک او شخصیت‌های رمان ماه و آتش را پیدا می‌کرد. ماه و آتش درواقع زاده آن دوره از زندگی پاوزه است.

پاوزه به دلیل آشنایی با زبان لاتین و یونانی به افسانه‌ها، سمبل‌ها و اسطوره‌ها علاقه خاصی داشت و آن‌ها را در آثار خودش جای داد.

او همچنین نقش مهمی در شناساندن ادبیات و نویسندگان آمریکایی در ایتالیا دارد و آثاری از ویلیام فاکنر، جیمز جویس، هرمان ملویل و... را به زبان ایتالیایی ترجمه کرد. آثار تألیفی او مانند اکثر همنسلانش متأثر از جنگ‌های جهانی، فاشیسم و جنبش‌های مدرن سیاسی و ادبی است.

پاوزه سرانجام ۲۷ آگوست ۱۹۵۰ وقتی در اوج شهرت ادبی بود و هنوز چند ماهی از دریافت جایزه استرگا ـ که از معروف‌ترین جوایز ادبی ایتالیاست ـ نگذشته بود، در اتاق هتل رمای شهر تورینو خودش را کشت.