خدایا آن جایی منم مارگارت

درباره کتاب:

کتاب «خدایا آن‌جایی؟ منم مارگارت» نوشته جودی بلوم ( -۱۹۳۸)، نویسنده کتابهای کودک و نوجوان، است.
داستان این کتاب درباره دختر دوازده ساله‌ای به نام مارگارت است، که با پدر و مادرش از نیویورک به حومه‌ی شهر نقل مکان کرده است و برای پیدا کردن دوست های جدید و سازگاری با محیط تازه استرس دارد.
مارگارت در خانه جدیدشان است که با دختری به نام نانسی دوست می شود. نانسی و دیگر همکلاسی‌های مارگارت یک گروه چهار پنج نفره را تشکیل می‌دهند که مارگارت هم در آن عضو می‌شود. که این گروه ماجراهای عجیب و غریبی را رقم می‌زنند. 
در این داستان بلوم،‌ دغدغه‌های دختران نوجوان در سن بلوغ را به خوبی بیان می‌کند و شیوه‌های برخورد با این مشکلات را توضیح می‌دهد.دغدغه هایی که شاید هیچگاه در موردشان حرف زده نمی شود.
یکی دیگر از مسایلی که جودی بلوم در کتاب این کتاب به آن پرداخته است، مسئله مذهب و خداپرستی است. مارگارت نسبت به همسن های خودش یک تفاوت دارد و آن این است که به هیچ مذهبی تعلق ندارد، چون پدرش یهودی و مادرش مسیحی است و او با این که در زمینه ی مذهب، خودش را «هیچکس» معرفی می کند، در پی یافتن «خودش» و «خدا» است و در مواقع مختلف و ساعات متفاوت شبانه روز با خدا راز و نیاز و نجوا می کند که کمک‌های غیبی‌اش را از او دریغ نکند. 
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«خدایا آنجایی؟ منم، مارگارت. امروز اسباب کشـی می‌کنیم. خـدایا خیلـی میترسم. خدایا تا حالا هیچ جای دیگری بهجز اینجـا زنـدگی نکـردهام. اگـر از مدرسهی جدید بدم بیاید چه؟ اگر آنهایی که آنجا هستند از من بدشـان بیایـد چه؟ خدایا لطفاًکمکم کن. نگذار نیوجرسی خیلی وحشتناک باشد. متشکرم.
ما روز سهشنبهی قبل از روز کارگر اسبابکشی کردیم. از لحظهای که بیـدار شدم میدانستم هوا چهطوری است. میدانستم، چون دیدم مادرم زیـر بغلـش را بو میکند. او همیشه در هوای گرم و مرطوب همین کار را میکند، تا مطمئن شود هنوز بوی دئودورانتش نرفته است. من هنوز دئودورانت استفاده نمـیکنم فکر نمیکنم افراد حداقل تا قبل از دوازده سالگی بوی بـد بدهنـد. پـس هنـوز چند ماهی وقت دارم».