درس گفتارهای ادبیات اروپا

اثر ولادیمیر نابوکف و حاصل بخشی از کلاس‌های درس او درباره‌ی ادبیات اروپاست. این کتاب را فرزانه طاهری به فارسی برگردانده است.

نابوکف نویسنده، شاعر و مترجم روس قرن بیستم است که در ایران او را با رمان «لولیتا» می‌شناسند. این نویسنده ابتدا کار نوشتن را به زبان مادری یعنی روسی آغاز کرد. نُه رمان اولش را به این زبان نوشت و بعد از مهاجرت به آمریکا، به زبان دوم یعنی انگلیسی دست به قلم برد. این نویسنده در سال‌های دهه‌ی چهل و پنجاه میلادی، در دانشگاه ولزلی و کرنل تدریس کرده و این درسگفتارها مربوط به این دوران است.

ولادیمیر نابوکوف در این درسگفتارها آثار بزرگ ادبیات داستانی اروپا را تحلیل و بررسی می‌کند؛ آثاری همچون: «منسفیلد پارک»، «خانه‌ی قانون‌زده»، «مادام بواری»، «ماجرای عجیب دکتر جکیل و مستر هاید»، «در جست‌وجوی زمان از دست رفته»، «مسخ» و «اولیس». این درسگفتارها را می‌توان برداشت و پاسخ نویسنده‌ای بزرگ همچون نابوکف به شاهکارهای جهان دانست. نابوکف از برخورد مکانیکی و دسته‌بندی شاهکارهای داستانی از منظر مکاتب و دوره‌های ادبی بیزار بود. او در کلاس‌هایش بر عشق به داستان و این جهان تودرتوی ادبی تأکید می‌کرد و چنان‌که در مقالات این کتاب هم آمده، سعی داشت این نوع خوانش از آثار را ترویج دهد.

انتشارات نیلوفر جلدی دیگر از این مجموعه را به نام «درسگفتارهای ادبیات روس» منتشر کرده است.

بریده‌ای از کتاب:

«هر نویسنده‌ی بزرگی فریبکاری بزرگ است، اما آن جاعل کبیر ـ طبیعت ـ هم همین است. طبیعت هم همیشه فریب می‌دهد. در نزد نابوکف، جهان ـ مواد خام هنر ـ خود آفرینشی هنری است، چنان بی‌اساس و موهوم که گویی می‌خواهد بگوید هنرمند فقط به اراده‌ی شاهانه‌ی خود می‌تواند شاهکاری را از هیچ بیافریند.»