ترجیع گرسنگی

اثر ژ. م. گ. لوکلزیو و ترجمه‌ی مهستی بحرینی است. گرسنگی پدیده‌ای شناخته‌شده است. از دیرباز تاکنون، میلیون‌ها نفر در آرزوی به دست آوردن تکه‌ای نان روز را به شب ‌رسانده‌اند. آن‌ها در بیابان‌های بیافرا، قبایل اتیوپی، روزهای اشغال ایران در دهه‌ی 20 شمسی و بحبوحه‌ی جنگ جهانی دوم درد فقر و گرسنگی را با پوست و استخوان لمس کرده‌اند. آن‌ها روزها به دنبال خودروهای حمل مواد غذایی می‌دویدند تا دل مأموران به رحم آید و تکه‌ای نان، سیب‌زمینی و شکلات برای‌شان پرت کنند. یا مأموران صلیب‌سرخ بسته‌های استوانه‌ای شیر «کارناسیون» را توزیع کنند که عیش مدام بود و روزشان را می‌ساخت.

ژ. م. گ. لوکلزیو، نویسنده‌ی فرانسوی و برنده‌‌ی جایزه‌ی ادبی نوبل سال 2008، در این کتاب با الهام گرفتن از رویدادهای زندگی مادرش، قصه‌ی تلاش نافرجام‌ «اتل» ـ شخصیت اصلی رمان ـ را برای آشتی دادن اعضای خانواده، نجات پدر از دست معشوقه، سر و سامان دادن به اموال خانوادگی، زنده ماندن در جنگ، رهایی از گرسنگی و دربه‌در شدن بیان می‌کند. اتل سرگذشت دردناک نسلی فناشده را روایت می‌کند که در زندگی چیزی جز بدبختی، فقر، بی‌رحمی و ویران شدن روابط بین فردی ندیده است. آن‌ها توان برقراری ارتباط با انسان و جامعه را از دست داده‌ و بی‌حاصل شده‌اند.

نویسنده برای آن‌که اثرش به عنوان زندگی‌نگاره شناخته نشود، با مهارت زیاد داستانی واقعی ـ خیالی را روایت کرده است. او در گفت‌وگو با روزنامه‌ی فیگارو می‌گوید: «تخیلی که در خلق رمان به کار گرفته می‌شود، خاطره‌ی واقعی است چون از خاطراتمان مایه می‌گیرد، از یادها و یادبودها و نامه‌ها اقتباس می‌کند، اما همچنان تخیل بر‌جا می‌ماند.»