از قیطریه تا اورنج کانتی

برشی از کتاب

در این دوران نکبتی، سر سوزنی از چیزهایی که در مدرسه و دانشگاه یادتان داده اند به دردت نخورده.

پشت آن نیمکت ها یادت نداده اند چگونه پس از دو شب بیخوابی در بستر غلت بزنی.

یاد نداده اند چگونه چهارتا قرص را با نصف لیوان آب بالا بیندازی و در معده ات حفظ شان کنی.

یاد نداده اند جوری بالا بیاوری که لباست را به کثافت نکشی. 

یاد نداده اند...

.

.

.

اما خب استخوان خرد کرده ای شدی. از خودت می پرسی: "تو که قراره بمیری، چرا آروم نمیگیری؟تو که برگشتی تو کارت نیست آن قدر ادا در نیار.